Κύριε διευθυντά
Τη νύχτα της 30ής προς 31η Ιανουαρίου 1996 χάθηκαν άδικα, στα νερά των Ιμίων, τρεις λεβέντες του Π.Ν.: Οι υποπλοίαρχοι Χρ. Καραθανάσης και Π. Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Ε. Γιαλοψός, πιστοί στον όρκο που είχαν δώσει προς την πατρίδα και τη Σημαία. Και ενώ τα πλοία που βυθίστηκαν ή έκαναν ένα κατόρθωμα, εν καιρώ πολέμου, μένουν στην Ιστορία συνδεδεμένα με το όνομα του κυβερνήτου τους, όπως: «Κατσώνης» – Βασ. Λάσκος, «Βασίλισσα Ολγα» – Γ. Μπλέσσας, «Αδρίας» – Ι. Τούμπας κ.ά., τα ελικόπτερα (Ε/Π) επειδή δεν έχουν όνομα αλλά μόνο έναν πλευρικό αριθμό μένουν στην αφάνεια και στη λήθη. Πόσοι σήμερα ξέρουν ή θυμούνται ότι μαζί με τους τρεις ηρωικώς πεσόντες χάθηκε και το Ε/Π Π.Ν. 21;
Ενα Ε/Π που για το Π.Ν. υπήρξε ουσιαστικά η αρχή της σύγχρονης ιστορίας της ναυτικής αεροπορίας μας.
Το Π.Ν., το 1975, παρέλαβε και ενέταξε στις δυνάμεις του 4 γαλλικά Ε/Π Alouette III. Πολύ καλά Ε/Π, αλλά μικρά και με περιορισμένες σχετικά επιχειρησιακές δυνατότητες. Είχε γίνει όμως η αρχή. Αξιωματικοί και υπαξιωματικοί εκπαιδεύτηκαν στη Γαλλία σαν πιλότοι, ιπτάμενοι μηχανικοί και συντηρητές εδάφους.
Το 1978, όμως, έγινε το μεγάλο άλμα. Το Π.Ν. υπέγραψε σύμβαση με την ιταλική εταιρεία Agusta, για προμήθεια 13 συνολικά Ε/Π ΑΒ 212 ΑSW. Τα Ε/Π αυτά ήσαν μεγαλύτερα και ισχυρότερα από τα Alouette και με πολύ μεγάλες, για την εποχή τους, επιχειρησιακές δυνατότητες. Το Σμήνος Ε/Π Ναυτικού (ΣΜΕΝ) αναβαθμίστηκε σε Διοίκηση Ε/Π Ναυτικού (ΔΕΝ) και τα Ε/Π έγιναν ένα από τα σημαντικά όπλα του Π.Ν.
Με τα Ε/Π αυτά ανδρώθηκε η νεώτερη ναυτική αεροπορία μας. Νέες εκπαιδεύσεις προσωπικού, αυτή τη φορά στην Ιταλία.
Το πρώτο από αυτά τα Ε/Π ήταν το Π.Ν. 21 με Serial No 5138.
Το παρακολουθούσαμε να χτίζεται, σιγά σιγά, στο υπόστεγο της Agusta και δακρύσαμε όταν το είδαμε πανέτοιμο, φρεσκοβαμμένο, με το Π.Ν. 21 και τα ελληνικά χρώματα στις πλευρές του ουραίου τμήματός του και στο ουραίο στροφείο.
Ακολούθησαν οι δοκιμές για την παραλαβή του. Κουραστικές, ψυχοφθόρες και αγχώδεις. Τις δοκιμές και τους ελέγχους τις κάναμε εμείς που μόλις είχαμε τελειώσει τα διάφορα σχολεία της Agusta και άλλων εταιρειών, που συσκευές τους ήσαν εγκατεστημένες στο Ε/Π. Το άγχος και η αγωνία μήπως κάτι δεν προσέξουμε και μας ξεφύγει, στο αποκορύφωμά τους.
Τελικά, μετά 15 ημέρες δοκιμών και ελέγχων το παραλάβαμε, βέβαιοι ότι δεν θα πάνε χαμένα 1 εκατ. δολ. ΗΠΑ που πλήρωσε ο ελληνικός λαός, ότι όσοι το πετούν θα είναι ασφαλείς και ότι θα καλύπτει, κατά τον καλύτερο τρόπο, τις επιχειρησιακές ανάγκες για τις οποίες το πήραμε.
Μετά την παραλαβή του ακολούθησε, σε βάση Ε/Π του ιταλικού ναυτικού στο Luni, για τρεις περίπου μήνες η επιχειρησιακή εκπαίδευση και στις 17 Ιουλίου 1979 προσγειώθηκε στο ελικοδρόμιο του Π.Ν. στην Αμφιάλη, με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Π.Ν. Δ. Γούση (μετέπειτα Α/ΓΕΝ), συγκυβερνήτη τον σημαιοφόρο Ειδ. Μονιμότητος Γ. Μελέντη και ιπτάμενο μηχανικό του ανθυπασπιστή (μηχ.) Δ. Μαργέτη.
Το τέλος του ήλθε την αυγή της 31ης Ιανουαρίου 1996. Οπως δεν θα ξεχάσουμε το ηρωικό του πλήρωμα, έτσι δεν πρόκειται να ξεχάσουμε και το Π.Ν. 21.