Κύριε διευθυντά
Μετά την εκτενή αναφορά στην «Κ» στον τραπεζίτη Γιάννη Κωστόπουλο ένιωσα την ανάγκη να αναφερθώ στον εργοδότη Γιάννη Κωστόπουλο. Εργάστηκα στην Τράπεζα Πίστεως από το 1972 και αποχώρησα από την Αλφα Τράπεζα πλέον το 1998. Σε μια περίοδο με έντονες πολιτικές και οικονομικές ανακατατάξεις, σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν σπουδαία εργασιακά θέματα και οι απεργίες ήταν δυναμικές με καθολική συμμετοχή, ποτέ σαν εργοδότης δεν στιγμάτισε κανένα εργαζόμενο και ας μην ξεχνάμε ότι ήταν μια ιδιωτική επιχείρηση.
Στις δύο αλλεπάλληλες υποτιμήσεις της δραχμής στήριξε ενεργά το προσωπικό είτε με τη μορφή bonus είτε με τη χορήγηση πιστωτικών καρτών, ακόμη και με παροχή δωρεάν μετοχών. Και πάντα σε κερδοφόρους περιόδους υπήρχαν έξτρα παροχές. Πρωτοπόρος ακόμη και σε αυτό, έδωσε σε γυναίκες σημαντικές θέσεις στα καταστήματα και στη διοίκηση σε οργανικές θέσεις.
Στις συχνές επαγγελματικές ενημερώσεις των στελεχών, στις οποίες πάντα παρευρισκόταν, οι θέσεις του και οι τοποθετήσεις του σε αυτές ήταν τα εργαλεία για την επίτευξη των στόχων. Το κυριότερο όμως όλων, ήταν ανθρώπινος.
Σε σοβαρό οικογενειακό μου πρόβλημα με αντιμετώπισε όχι ως υπάλληλο αλλά ως συνεργάτη και μπόρεσα να αντεπεξέλθω και να δω θετικά την κατάστασή μου και να συνεχίσω με σιγουριά. Για ακόμη μια φορά ευχαριστώ και καλό ταξίδι…