Κύριε διευθυντά
Ο συνεργάτης σας κ. Κώστας Λεονταρίδης στο φύλλο της 17.3.21 στο άρθρο του με τον τίτλο «Ο καρπουζάς του αύριο θα πουλάει υδροπέπονα» επισημαίνει την ανάγκη εξελληνισμού εκατοντάδων τουρκικών λέξεων που χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητά μας, παραθέτοντας μάλιστα έναν σημαντικό αριθμό από αυτές που ανυποψίαστα τις θεωρούμε ελληνικές.
Πρόκειται για μια αιτιολογημένη και άκρως ενδιαφέρουσα πρόταση, η οποία θα πρέπει να απασχολήσει άμεσα μια ομάδα γλωσσολόγων, όπως υπογραμμίζεται, προκειμένου να εκλείψουν από το λεξιλόγιό μας οι «τουρκοριζίτικες» αυτές λέξεις.
Προτείνει δε ορθώς, ότι η προσπάθεια αυτή πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο του φετινού επετειακού εορτασμού των 200 ετών της εθνικής μας παλιγγενεσίας και να αρχίσει άμεσα.
Θα ήθελα, επ’ ευκαιρία, να επεκτείνω τη σημαντική για το έθνος μας πρόταση του κ. Λεονταρίδη και στα τουρκικά τοπωνύμια κοινοτήτων, ακτών, ποταμών και βουνών, πολλά των οποίων παραμένουν και χρησιμοποιούνται στον γραπτό και προφορικό λόγο μας, όπως π.χ. Καραμπουρνού, Καρά Τεπέ, Τεκέ μαχαλάς, Μπαϊράμ Τεπέ, Γεντί Κουλέ, Σοφουλάρ κ.ο.κ., παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς από τοπικούς φορείς για μετονομασία τους.
Πέραν του ότι επηρεάζουν αρνητικά το εθνικό φρόνημα των κατοίκων, παρέχουν ερείσματα στις αδηφάγες διεκδικήσεις της γείτονος, η οποία έχει διαγράψει από την επικράτειά της όλα τα ονόματα αρχαιοτάτων ελληνικών πόλεων, θαλασσών, ποταμών, βουνών και ιστορικών μας μνημείων και τα μετονόμασε με τουρκικές λέξεις.