Κύριε διευθυντά
Ενας από τους σημαιοφόρους προπαιδευτές της σειράς η οποία παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1956 στο ναυτικό στρατόπεδο «Παλάσκας», ήταν και ο Δημήτρης Μητσάτσος, που φιλοξενήθηκε στο «Γεύμα» της «Κ» (18 Απριλίου). Είχε αποφοιτήσει το καλοκαίρι από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και ήταν υποχρεωμένος να προπαιδεύσει νεοσύλλεκτους που δεν είχαν συνηθίσει καλά καλά ούτε τη στολή αγγαρείας.
Δεν θυμάμαι ποιον λόχο διοικούσε, αλλά η φρέσκια ναυταρία τον είχε κατατάξει στους ζόρικους. Υστερα από την προπαίδευση οι «λοχαγοί» σημαιοφόροι απήλθαν και δεν ξανάκουσα το όνομά του παρά μόνο ύστερα από την άρση του απορρήτου της υπηρεσίας του στην Κύπρο. Ωστόσο, μολονότι κάτι είχα διαβάσει για τον τραυματισμό και τον ακρωτηριασμό του, τα πράγματα για μένα ήταν θολά, φανταζόμουν πως θα είχε καταθέσει τα όπλα και σχεδόν θα μαράζωνε. Το κείμενο της «Κ» με διέψευσε πανηγυρικά: ο ακρωτηριασμένος κυβερνήτης της ακταιωρού «Φαέθων» αποδεικνυόταν αρτιμελέστερος πάμπολλων από εμάς τους δίχειρες και συνάμα σπουδαίος δάσκαλος και αρωγός χιλιάδων «εργατών της θάλασσας». Οσα είπε κατά τη διάρκεια του «Γεύματος» είναι σπουδαία διδαχή και για πλήθος χερσαίων δασκάλων, που αγνοούν παντελώς τι σημαίνει να είσαι ανοιχτός και δοτικός προς όλους.