Κύριε διευθυντά
Συνταξιούχος ων, παρουσιάζομαι στις αρχές κάθε μήνα στην τράπεζα για την είσπραξη της σύνταξής μου και τη μεταφορά διαφόρων ποσών για πληρωμές. Πριν από λίγες ημέρες έκανα δύο μεταφορές και έμεινε ένα μικρό υπόλοιπο της τάξεως των 40 ευρώ που ζήτησα να μου δοθεί.
Οχι, δεν γίνεται, μου είπε η υπάλληλος! Εντολή διεύθυνσης! Πρέπει να κάνετε ανάληψη με κάρτα!
Δεν έχω κάρτα και δεν θέλω να έχω κάρτα! Θέλω να έχω τα χρήματά μου όποτε και όταν τα ζητάω!
Δηλαδή, ο πελάτης υφίσταται την αναμονή, φθάνει στο γκισέ και ακούει ότι δεν μπορεί να έχει τα χρήματά του.
Εύγε στους φωστήρες που το σκέφθηκαν και στους διπλοφωστήρες που το υλοποιούν.
Σημειώστε ότι πήγα στο κατάστημα της Σκουφά και ο προϊστάμενος μου είπε αναιδώς ότι δεν γίνεται και «να πάτε εκεί που πάτε συνήθως», δηλ. στο κατάστημα Συντάγματος.
Ιδια τράπεζα αλλά διαφορετική πολιτική και εφαρμογή της διάταξης από τα δύο καταστήματα.
Η ελληνική παράνοια στα καλύτερά της.
Και μη χειρότερα!