Κύριε διευθυντά
Μία από τις πιο γνωστές ρήσεις του παλιού κωμικού Γκράουτσο Μαρξ ήταν και η ακόλουθη: «Ποτέ δεν ξεχνάω πρόσωπα, αλλά στην περίπτωσή σου θα χαρώ να κάνω μια εξαίρεση».
Διαβάζουμε υπουργικές εξαγγελίες για αυστηροποίηση ποινών για ειδεχθή εγκλήματα όπως το πρόσφατο στα Γλυκά Νερά. Νομίζω ότι, εκτός άλλων παραμέτρων, για τις οποίες είναι υπεύθυνη να αποφασίσει η Δικαιοσύνη, μια τέτοια αυστηροποίηση θα πρέπει οπωσδήποτε να περιλαμβάνει την πλήρη στέρηση πρόσβασης σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δημόσιας προβολής με οποιοδήποτε τρόπο του προσώπου και της ζωής του καταδίκου (π.χ. ειδήσεις σε εφημερίδες ή άλλα μέσα, δημοσίευση απομνημονευμάτων ή άλλων κειμένων κ.τ.λ.).
Το κράτος σε τέτοιες –ευτυχώς σπάνιες– περιπτώσεις θα πρέπει να εφαρμόζει τη λογική του παλιού κωμικού. Κάποια πρόσωπα μπορούμε και πρέπει να τα ξεχνάμε. Επ’ αόριστον.