Κύριε διευθυντά
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το άρθρο του φίλου και παλιού συναδέλφου στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Γ. Βούτσινου για τη νέα μεταρρύθμιση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΚ) («Κ», 26/6) και θυμήθηκα τις αναρίθμητες μεταρρυθμιστικές σχετικές προσπάθειες που επιχειρήθηκαν ανεπιτυχώς κατά τη διάρκεια της πολυετούς θητείας μου. Εύχομαι αυτή τη φορά το αποτέλεσμα να είναι θετικό. Ομως θεωρώ ότι «δεν αλλάζουν όλα», όπως επικαλείται το άρθρο. Δεν αλλάζουν οι τρεις λόγοι που, κατά τη γνώμη μου, στάθηκαν εμπόδιο για την επιτυχία των προηγούμενων μεταρρυθμίσεων. Συγκεντρωτισμός της διοίκησης, έλλειψη ευελιξίας και δυσαρμονία των διδασκόντων.
Αν υπάρχει ένας τύπος εκπαιδευτικής μονάδας που απαιτεί αυτονομία, νομίζω ότι είναι η ΕΕΚ. Θεωρώ ότι η πλήρης ευθύνη σχεδιασμού, λειτουργίας και διαχείρισης πρέπει να μετατεθεί στην τοπική αυτοδιοίκηση. Το υπουργείο με ένα κεντρικό επιστημονικό όργανο πρέπει να περιοριστεί μόνο στην πιστοποίηση. Επίσης μία άλλη συνέπεια είναι και η έλλειψη ευελιξίας στις λειτουργικές δομές. Η γραφειοκρατία και το δημόσιο λογιστικό δεν επιτρέπουν την ομαλή λειτουργία των μονάδων ΕΕΚ. Τέλος, οι διδάσκοντες στην ΕΕΚ, για να είναι αποτελεσματικοί, πρέπει να στρατολογούνται από επαγγελματικούς χώρους. Πτυχιούχοι χωρίς πολυετή, πραγματική σχετική επαγγελματική πείρα δεν μπορούν να διδάξουν επαγγελματικές γνώσεις και να αναπτύξουν στους μαθητές πρακτικές δεξιότητες. Τουλάχιστον ας δοκιμαστούν στα πειραματικά ΙΕΚ κάποια από αυτά που «δεν γίνονται στην Ελλάδα», όπως επανειλημμένως μάς έλεγαν οι κλειδοκράτορες του υπουργείου.