Κύριε διευθυντά
Στην επιφυλλίδα με τον τίτλο «Χορεύοντας με τους απελπισμένους» («Καθημερινή», 27.6.21) ο Ν. Μαραντζίδης αναφέρεται στα αίτια για τη κατάσταση στα ανώτατα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα συμφωνώντας (έστω μερικώς και υπό όρους) με τις πρωτοβουλίες της κυρίας Κεραμέως (Η χώρα μας είχε την τύχη να έχει τρεις γυναίκες υπουργούς Παιδείας, τις κ. Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου και Κεραμέως. Τις αναφέρω για να προσθέσω: και οι τρεις ήσαν γενναίες). Ο κ. Μαραντζίδης επισημαίνει μία από τις θλιβερές «πρωτιές» της Ανωτάτης Παιδείας στη χώρα μας: τον όγκο των χρονιζόντων φοιτητών. Σιγή για μια άλλη: τις καταλήψεις, τους βανδαλισμούς και τη σπίλωση της αξιοπρέπειας των διδασκόντων. Και εκκωφαντική σιγή για τη χειρότερη: τον ανταγωνισμό των κομμάτων για τον εκμαυλισμό των φοιτητών και την κομματικοποίηση της παιδείας. Αυτή είναι η ρίζα του κακού, αυτή είναι η μουσική στην οποία χορεύουν οι απελπισμένοι. Το δέχεται ή δεν το δέχεται ο κ. Μαραντζίδης; Αν συμφωνεί αλλά το θεωρεί παράγωγο των όσων αναφέρει –και άρα δευτερεύον– θα αρκεστώ στην υπενθύμιση των πανεπιστημίων στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού πριν το 1989 –ασφαλώς όχι προς μίμηση.
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.