Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της κυριακάτικης «Καθημερινής» της 27/6 αναφέρεστε στο φιλόδοξο σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με την αξιοποίηση στρατευσίμων με το «μοντέλο του Ισραήλ».
Θεωρώ ότι είναι ένα πολύ σημαντικό εγχείρημα αλλά φρονώ ότι αργήσαμε και έπρεπε να είχε ήδη εφαρμοσθεί εδώ και μερικές δεκαετίες.
Σας περιγράφω εν συντομία την εμπειρία μου σχετικά με το θέμα.
Πήρα το διδακτορικό μου (Ph.D) από το πανεπιστήμιο του Strathclyde (Μ. Βρετανία) σε απόσβεση δονήσεων στρατιωτικών ελικοπτέρων, το 1988. Επέστρεψα αμέσως στην Ελλάδα για να υπηρετήσω την στρατιωτική μου θητεία. Παρ’ όλα αυτά τοποθετήθηκα στο πεζικό. Επειδή ήθελα να προσφέρω στην πατρίδα σύμφωνα με τις επιστημονικές μου γνώσεις, ο τότε Α/ΓΕΕΘΑ Σ. Βελλίδης μόλις το έμαθε, μου έκανε αμέσως μετάταξη στο Τεχνικό Σώμα. Πήγα άμεσα στο 307 ΤΣΥΑΥ (Τάγμα Συντηρήσεως Αεροπορικού Υλικού), σήμερα είναι Ταξιαρχία, στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, όπου υπηρέτησα όλη τη στρατιωτική μου θητεία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κάναμε εξαιρετική δουλειά εκεί, σχετικά με τις δονήσεις που παρουσίαζαν τα ελικόπτερα UH 1H (Χιούι) της Αεροπορίας Στρατού, εμπλουτίσαμε τη βιβλιοθήκη του Τάγματος, κάναμε τις εκπαιδεύσεις του προσωπικού στη συντήρηση αλλά και τις επιστημονικές ενημερώσεις των χειριστών. Μας συνεχάρη επίσημα ο τότε Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, Ι. Βερυβάκης και μετέπειτα Α/ΓΕΕΘΑ
Τότε ήταν μια αυθόρμητη προσωπική πρωτοβουλία αλλά τώρα πιστεύω ότι με τη θεσμοθέτηση της θα προσφέρει τα μέγιστα και στις Ένοπλες δυνάμεις αλλά και στους κατατασσόμενους υψηλού επιπέδου επιστήμονες.