Ο ινφλουένσερ και η ινφλουέντζα

Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της έγκριτης εφημερίδας σας (26/6/’21) δημοσιεύθηκε κείμενο του Σάκη Ιωαννίδη αναφερόμενο στον μεγάλο φιλέλληνα ποιητή Λόρδο Βύρωνα, που άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 36 ετών, στο Μεσολόγγι, τον Απρίλιο του 1824, υπογράφοντας, ως νέος Τυρταίος, συμβόλαιο με την αιωνιότητα. Η δημοσίευση, ορμώμενη από έναν συνταξιούχο νομικό, απόγονο του ποιητή, έγινε με αφορμή την προγραμματιζόμενη οργάνωση του 46ου διεθνούς συνεδρίου από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, για το ποιητικό έργο του Βύρωνα, διασημότητας (σελέμπριτι sic!) της εποχής. Οδυνηρή, όμως, έκπληξη προκαλεί ο πηχυαίος τίτλος του δημοσιεύματος: Λόρδος Μπάιρον, ο ινφλουένσερ, ειλημμένος από τη συνέντευξη της Μαρίας Σχοινά, καθηγήτριας του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΑΠΘ. Η κακόηχη αυτή αγγλική λέξη, χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση (επηρεαστής, ασκώντας επίδραση στους ανθρώπους), ακατανόητη, εν πολλοίς, στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό, προσβάλλει βάναυσα τη γλωσσική μας ευαισθησία και, ενδεχομένως, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση και αμηχανία σε μια μερίδα αναγνωστών, από τους οποίους μπορεί να εκληφθεί ότι σχετίζεται σημασιολογικά και με τη λέξη ινφλουέντζα(!), την ιογενή μεταδοτική νόσο του αναπνευστικού συστήματος.