Κύριε διευθυντά
Η αγαπητή μου συνάδελφος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μαρία Ευθυμίου, καλή ιστορικός, καυχιέται ότι έχει εκατοντάδες ώρες ομιλίας στην τηλεόραση. Αφού οι δημοσιογράφοι την καλούνε και δεν καλούνε άλλους, που μπορεί να είναι το ίδιο καλοί, ή καλύτεροι ή χειρότεροι, δεν χρειάζεται να επαίρεται.
Υποστηρίζει τις δικές της απόψεις ως προς την κατάσταση της παιδείας των υποδούλων «γκιαούρηδων» κατά τη διάρκεια της μαύρης σκλαβιάς των Οθωμανών Τούρκων επί 400 χρόνια, και ευσχήμως παραλείπει να μιλήσει για τα Κρυφά Σχολειά.
Αν υπήρχαν κάποιες σχολές κάποια φεγγάρια, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, στις Κυδωνίες και σε μεγάλες πόλεις, δεν σημαίνει ότι ελεύθερα διδάσκονταν τα γράμματα οι Ελληνόπαιδες υπό των Τούρκων – που δεν φημίζονταν για την παιδεία τους.
Θα την παρακαλέσω να μας πει για τα σχολεία στη Μεσσηνία επί τέσσερις αιώνες, στας Καλάμας, στην Πύλο, στα Φιλιατρά, στη Λιγούδιστα (Χώρα), που στέναζαν κάτω από τον Μουσταφά Μπέη, τον Οσμάν Αγά, Αλή Χότζα και τόσους άλλους άρχοντες «πεπαιδευμένους».
Την παρακαλώ επίσης να επισκεφθεί το Κρυφό Σχολειό στην εκκλησούλα του Αη Γιώργη κοντά στο χωριό Στυλιανός σε έναν άγριο λόγγο απροσπέλαστον μέχρι πρότινος στις υπώρειες του όρους Αιγάλεω, κοντά στον άλλοτε Μέλανα Δρυμό του βασιλείου των Μυκηναίων, και να διαβάσει τα βιβλία που βρίσκονται εκεί των υποδούλων, γιατί κάποιοι άλλοι τα αμφισβητούν.