Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τον εορτασμό της επετείου της πτώσεως της στρατιωτικής δικτατορίας και της ανάληψης του ύψιστου καθήκοντος σωτηρίας της χώρας από τον μεγάλο σύγχρονο εθνικό ηγέτη Κωνσταντίνο Καραμανλή, η σκέψη της πλειονότητας των Ελλήνων στρέφεται με ευγνωμοσύνη και αισθήματα αγάπης και σεβασμού προς τον άνδρα της 24ης Ιουλίου. Οι Ελληνες συναισθάνονται το τι πρόσφερε στη χειμαζόμενη, τότε, χώρα ο στιβαρός Μακεδόνας ηγέτης. Τις προμηθεϊκές ενέργειές του, εν μέσω χάους, να στήσει, εκ νέου, στα πόδια της την Ελλάδα, να επιτύχει αυτό που ολόκληρη η υφήλιος αποκάλεσε «το θαύμα της Μεταπολίτευσης», και τέλος, αυτός μόνος συνεπικουρούμενος από τη μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη της «Νέας Δημοκρατίας», που ο ίδιος ίδρυσε, να οδηγήσει την Ελλάδα στους κόλπους της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.
Το τρέχον έτος η χώρα μας εορτάζει τα σαράντα (40) χρόνια από την ένταξή της στην τότε ΕΟΚ, μία ακόμη σωτήρια επιλογή του.
Στα μηνύματα της πολιτειακής και πολιτικής ηγεσίας της χώρας προβλέπω με βεβαιότητα ότι, με την αυτονόητη εξαίρεση του κόμματός του, ουδείς θα αναφερθεί στο όνομα και στην ανυπολόγιστη συμβολή του. Και να σκεφθεί κανείς ότι, ακριβώς την ημέρα αυτή, εκατομμύρια Αθηναίοι αποθέωναν τον Εθνάρχη, το ιστορικό βράδυ της 24ης Ιουλίου 1974, με τη μυριόστομη ιαχή «Ερχεται!».
Μια ημέρα που υπήρξε η αφετηρία μιας άλλης προοπτικής και μιας άλλης πορείας για τη χώρα.
Η βέβαιη παράλειψη του ονόματός του δεν θα αποτελέσει έκπληξη. Αλλωστε η μικρότητα και ο φόβος εντρυφούν, έκπαλαι, στα του οίκου μας. Είναι αδιανόητο, αλλά αληθές ότι η πρωτεύουσα της χώρας δεν έχει αφιερώσει προς τιμήν του ούτε ένα σοκάκι της, η δε ανέγερση του ανδριάντα του έχει παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες.
Βέβαια, οι λαοί που εννοούν να διατηρούν την ιστορική μνήμη τους, έχουν επιλέξει τον τρόπο για να τιμήσουν τους άξιους ηγέτες τους. Ο ανδριάντας του «πατέρα της Νίκης», σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ, δεσπόζει του χώρου προ του αγγλικού Κοινοβουλίου και στη Γαλλία ο άνδρας της 18ης Ιουνίου, ο στρατηγός Κάρολος ντε Γκωλ τιμάται με μεγαλοπρεπή ανδριάντα στη λεωφόρο των Ηλυσίων.
Ομως, όλοι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι Ελληνες, τόσο οι σύγχρονοι που έζησαν την περίοδο που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής χάρασσε την πορεία του έθνους, διασφαλίζοντας το μέλλον του, όσο και οι νεώτεροι, θα τον τοποθετήσουν εκεί όπου πραγματικά ανήκει. Με ευγνωμοσύνη και σεβασμό θα ανατρέχουν στην προσωπικότητά του. Αυτό αξίζει περισσότερο από αγάλματα και δρόμους γιατί, αναπολώντας το ανεκτίμητο έργο του, θα διατηρήσουν αλώβητη στη μνήμη τους την προσφορά του. Και τούτο αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, την καλύτερη δικαίωση για εκείνον που «στέγνωσε την ψυχή του» για να υπηρετήσει άξια το έθνος.