Κύριε διευθυντά
Επικοινωνώντας τις μέρες αυτές με συγγενικό πρόσωπο για να το συγχαρώ για το πέρας των πανεπιστημιακών σπουδών, μαθαίνω ότι η ορκωμοσία των αποφοίτων θα γίνει διαδικτυακά. Οι νέοι γιατροί, νομικοί, φιλόλογοι, μαθηματικοί και λοιποί επιστήμονες θα δώσουν τον «νενομισμένον όρκον» καθένας από το δωμάτιό του, με εικονική μόνο παρουσία στον ακαδημαϊκό χώρο.
Κατανοώντας πλήρως την ανάγκη για στοιχειώδη υγειονομική προστασία στο περιβάλλον της πανδημίας, θεωρώ ότι κάτι τέτοιο είναι αδικαιολόγητη υπερβολή. Μια μέρα-ορόσημο για τη ζωή τόσων νέων ανθρώπων, επιστέγασμα πολυετών κόπων και μελέτης, θα περάσει στην προσωπική ιστορία του καθενός σαν «μία από τα ίδια»: χωρίς τελετουργικό, χωρίς μια τελευταία επαφή με τους συμφοιτητές και τους διδάσκοντες, λες και όλοι αυτοί βρίσκονται σε άλλες ηπείρους ή πλανήτες. Χωρίς μια αναμνηστική κοινή φωτογραφία, έστω και με τις στοιχειώδεις αποστάσεις ασφαλείας.
Νομίζω ότι αποτελεί μέγιστη αδικία προς τους νέους αυτούς η κατάργηση της παραδοσιακής ορκωμοσίας με φυσική παρουσία. Δεν χρειάζεται βέβαια να προσέλθει το παλαιό πλήθος συγγενών και φίλων. Να μην καταργηθεί όμως και η άμεση επαφή με τους συναθλητές του καλού αγώνος, έστω και με μάσκες. Επειτα από εμπειρία τόσων μηνών θα περίμενα από την ανθρώπινη ευφυΐα να έχει επινοήσει κάτι καλύτερο για τέτοιες μοναδικές περιστάσεις. Εξάλλου, πολλοί από τους νέους αποφοίτους πιθανώς θα γλεντήσουν το γεγονός σε κάποιο πάρτι. Μια κοινή ορκωμοσία πόσο πρόσθετο κίνδυνο θα αποτελέσει;