Κύριε διευθυντά
Σε πολλούς ξένους, με προεξάρχοντα τον Φαλμεράιερ, διάσημο καθηγητή Γλωσσολογίας του 19ου αιώνα, ο οποίος το 1835 έγραψε ένα βιβλίο, «Περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων», επικρατεί η γνώμη ότι οι σύγχρονοι Ελληνες δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους, άποψη που καταρρίπτεται από δύο γεγονότα. Πρώτο και ουσιαστικότερο, η γλώσσα που μιλούμε και δεύτερο το ότι γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και ζούμε στην ίδια γη με εκείνη που ζούσαν οι αρχαίοι.
Ενα παιδί 12 ετών που μιλάει εκ γενετής την ελληνική γλώσσα ήδη χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό ακέραιες λέξεις της αρχαίας μορφής ελληνικής γλώσσας, ουρανός, θάλασσα, αριθμός, κλαίω, δέντρο, πάνω κάτω όλα τα αριθμητικά (εν-δυο, τρία, πέντε, δέκα, εκατό, χίλια) χωρίς να το συνειδητοποιεί, τρανή απόδειξη επίσης είναι οι άκλιτες μορφές των λέξεων της γλώσσας μας που είναι ίδιες με εκείνες που χρησιμοποιεί ο Ομηρος στα έπη του, Ιλιάδα και Οδύσσεια. Συγκεκριμένα οι λέξεις: αλλά, άρα, δεν (δε), εις, και, μα, μέχρι, μην (μη), μήπως, όπου, πότε, ποτέ, πού, χωρίς.
Οχι λιγότερο σημαντικό είναι ότι ζούμε στην ίδια γη με εκείνους. Το σώμα μας είναι «κατασκευασμένο» από την τροφή και άλλα στοιχεία που μας δίνει η ίδια γη με εκείνους. Αλλά και η ψυχική μας διαμόρφωση επηρεάζεται από τους ίδιους περιβαλλοντικούς παράγοντες που επηρέαζαν τους αρχαίους: ατμόσφαιρα, αέρας, ήλιος, θάλασσα, αλλά και μνημεία. Οι κάτοικοι της Αττικής όταν ξυπνούν το πρωί δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάζονται όταν βλέπουν την Ακρόπολη. Αυτά πρέπει να γνωρίζει κάθε καλόπιστος ξένος που ενδιαφέρεται για τις σχέσεις μας με τους αρχαίους.