Κύριε διευθυντά
Στενή φίλη που εργάζεται σε φοροτεχνικό γραφείο μού περιέγραψε το δράμα που ζουν με τους ηλικιωμένους, οι οποίοι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις πλέον στοιχειώδεις απαιτήσεις που επιβάλλουν οι νέες ψηφιακές διαδικασίες που (καλώς) έχουν προωθηθεί από το υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν η συνεννόηση μεταξύ φοροτεχνικού και πολίτη πρέπει να γίνει μέσω τηλεφώνου.
Ιδιαίτερα, εκφράζεται η αγωνία των ηλικιωμένων για την τακτική ενημέρωση του λογαριασμού τους με τη μηνιαία καταβολή της σύνταξης κάτι που το διαπίστωναν, ιδίοις όμμασι, με τη μηνιαία επίσκεψή τους στο ταμείο της γειτονικής τράπεζας. Το πρόβλημα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Αξίζει να δει κανείς τη συγκλονιστική ταινία του Κεν Λόουτς «I, Daniel Blake» για να απορήσει με τον τρόπο που αυτό το πρόβλημα (δεν) αντιμετωπιζόταν σε μια άλλη ανεπτυγμένη χώρα όπως η Μεγάλη Βρετανία, την εποχή τουλάχιστον που γυρίστηκε η ταινία (2016).
Θα πρότεινα στις δομές, «Βοήθεια στο Σπίτι» των δήμων, να συμπεριληφθούν στο προσωπικό και άτομα με γνώσεις στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, οι οποίοι σε συνεργασία, πιθανόν, με τους κοινωνικούς λειτουργούς των δομών να μπορέσουν να εκπαιδεύσουν και να ανακουφίσουν και τους ηλικιωμένους στη διεκπεραίωση των ψηφιακών τους υποχρεώσεων, αλλά και το σύστημα, λογιστές / φοροτεχνικοί / εφορίες / δήμοι / πολίτες.