Κύριε διευθυντά
Θα ήθελα να συγχαρώ τη συνεργάτιδά σας Μαριαλένα Σπυροπούλου για το κείμενό της με τίτλο «Γήρας, το αθέατον».
Πόση συγκίνηση μου προξένησε! Ναι, γέροντας κι εγώ, τώρα πια, ξέρω πολύ κατά πόσο ωραίος είναι ο ήλιος το πρωί.
Ομως σαν δάσκαλος που ήμουν, έχοντας περάσει τα 80, ξαναζώ τις ευτυχισμένες στιγμές στο Δημοτικό με τους μαθητές μου. Ο Θεός να σας έχει καλά, Κώστα, Νίκο, Ελεονώρα, Ελένη, Μάκη, Στρατή, Ανδρέα, Βασίλη, Κάτια, Βίκυ, Μυρτώ, Λίλα, Χάρη, Νάσο, Ιωάννα, Πάνο, Λευτέρη, Μικαέλα, Γιάννη, Σάββα, Οβανές, Δημήτρη, Σπύρο – όλους.
Περίμενα τον Σεπτέμβρη.
Ισως ξαναμπώ στην τάξη.
ΥΓ.: Εμβολιαστείτε, μαθητές μου, για να εξακολουθήσουμε να τα λέμε, έστω από μακριά, και όχι από το… υπερπέραν…