Κύριε διευθυντά
Ο «Κοντοβράκης» ήταν της επιμελητείας του ΔΣΕ και είχε αδειάσει το αμπάρι με τα γεννήματα χωρίς να λογαριάζει τι θα φάει η οικογένεια. «Για τον Αγώνα» μας είπε, σαν να μην το ξέραμε. Η ληστεία όταν περιβληθεί τον μανδύα της ιδεολογίας, νομιμοποιείται και καθαγιάζεται. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
«Ποιος σε μύησε στην ιδεολογία;», τον ρώτησα κάποτε. «Η πείνα», μου απάντησε. «Ποια ιδεολογία; Ιδέα δεν είχα. Πεινούσα και βγήκα στο κλαρί με τους αντάρτες». Ας μας συγχωρέσουν οι φίλοι που τους θέλουν «αγωνιστές του ΔΣΕ», αλλά ο λαός αντάρτες τους ήξερε και αντάρτες ήταν. Το ξαναγράψαμε: ο αείμνηστος Αντώνης Καρκαγιάννης αριστερός, με φυλακές και εξορίες, μιλούσε για ανταρσία. Ως εμφύλιος καθιερώθηκε επί Ανδρέα, τον «αριστερά της Αριστεράς» κατά τον Κων. Καραμανλή.
Οσο για τον «Κοντοβράκη», για καμουφλάζ και εξιλέωση έστησε τον ανδριάντα του Βελουχιώτη μπροστά στο σπίτι του στην Κουκουβίστα, ενώ ο ίδιος δεν είχε καμία σχέση με την Αντίσταση. Εδρασε ως αντάρτης με τον ΔΣΕ, μετά αμνηστεύτηκε, νοικοκυρεύτηκε και χόρτασε ψωμάκι υπό ένα καθεστώς που πολέμησε γιατί πεινούσε. Κατανοητό.