Κύριε διευθυντά
Η κ. Αγκελα Μέρκελ, όντως, όπως γράψατε στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 29 Αυγούστου 2021, χρησιμοποίησε «ένα «τιμωρητικό» μοντέλο δημοσιονομικής ασφυξίας για να πείσει τους Γερμανούς ψηφοφόρους» να στηρίξουν γενναιόδωρα την Ελλάδα στη δεκάτη (συγκεκαλυμμένη) χρεοκοπία της. Μόνον στα λόγια βέβαια.
Στην πράξη, με εργαλείο τα χαριστικά επιτόκια, έδωσε το φιλί της ζωής στο ελλαδικό, πελατειακό, παρασιτικό παρακράτος των ιδιοτελών και αμετανοήτων και, συγχρόνως, τιμώρησε σκληρά τους αποταμιευτές και ασφαλισμένους σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Με συνέπειες που θα είναι πολύ δυσάρεστες, ίσως και καταστροφικές, σε βάθος χρόνου. Δεν υστέρησε, λοιπόν, και η ίδια η κ. Μέρκελ στην «τέχνη της κωλοτούμπας», στην τέχνη της ασυνεπείας μεταξύ λόγων και πράξεων.
Ο όποιος θαυμασμός της, λοιπόν, για την Ελλάδα ήταν διότι την ελλαδική κωλοτούμπα δεν την έκανε ένας ηγέτης, αλλά κοτζάμ 44% των Ελλαδιτών ψηφοφόρων, και τούτο μέσα σε μόλις ένδεκα εβδομάδες ή εβδομήντα επτά ημέρες, μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015.
Εάν δε θέλουμε και πλήρη την αποτίμηση της πολιτείας της κ. Μέρκελ έναντι της Ευρώπης, δεν πρέπει να ξεχάσουμε την καθοριστική συμβολή της στον βιασμό της ευρωπαϊκής ιστορίας και γεωγραφίας με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτή η κωλοτούμπα της Ευρώπης, που κάποτε δαπανούσε είκοσι χρόνια για να πιστοποιήσει την ονομασία προελεύσεως ενός κρασιού, κατασπατάλησε, χάριν μιας αμφιβόλου σκοπιμότητος, ίσως ολόκληρο το ηθικό κεφάλαιο που συνεσώρευσε η Ευρώπη από την εποχή της Συνθήκης της Ρώμης (1957). Διότι όλες οι ευρωπαϊκές διακηρύξεις για τον σεβασμό της εθνικής ταυτότητος και της ιστορίας των λαών της Ευρώπης αποδείχθηκαν, με την καιρία συμβολή της κ. Μέρκελ, ψευδείς. Προς μεγάλην χαράν των απανταχού σοβινιστών και λαϊκιστών.