Κύριε διευθυντά
Ελκω την καταγωγή μου από νησί. Λίγοι κάτοικοι, συνήθιζαν κατά κόρον να χρησιμοποιούν υποκοριστικές λέξεις στις καθημερινές τους επαφές.
Από μπαλκόνι σε μπαλκόνι, από αυλή σε αυλή μιλούσαν συνήθως για θέματα της καθημερινότητας. Πρώτο θέμα… η οικιακή οικονομία. Σε δεύτερο πλάνο, τους απασχολούσε το θέμα «Σχολείο» όταν ο ουρανός άρχιζε να μαζεύει τα πρώτα σύννεφα. Εγνοιες του μικρού νησιού, με τη δύσκολη επικοινωνία. Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2021.
Στα κάγκελα παρακολουθούσα με αγωνία τα εγγόνια μου να διαβαίνουν την πόρτα του σχολείου τους. Δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο. Αχ! Πότε θα ανοίξει το… σχολάκι!
Αναστέναζε η νόνα μου. Ανησυχία; Προσμονή; Ανακούφιση στις σκανδαλιές μας; Συναίσθηση της απέραντης προσφοράς;
Πόσο δίκιο είχε η θυμόσοφη αυτή γυναίκα που μεγάλωσε παίζοντας τον δεύτερο ρόλο, σύμφωνα με τις προσταγές της εποχής της. Σχολείο= σχολάκι.
Ας τιμήσουμε την επαναλειτουργία του με ένα μεγάλο χαμόγελο έστω και κρυμμένο.