Κύριε διευθυντά
Η σημερινή τοποθέτησή μου δεν έχει πολιτική χροιά, αλλά κρίνει πολιτικόν ήθος, ανεξάρτητα από το ποια πολιτική παράταξη αφορά.
Ξεκινώ με μια σύντομη ιστορική αναδρομή.
Το έτος 1990 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ανέθεσε το υπουργείο Εξωτερικών εις τον 39 ετών τότε Αντώνιο Σαμαρά. Λάθος, κατά τη γνώμη μου, διότι το υπουργείο αυτό χρειάζεται πεπειραμένο πολιτικό!
Το λάθος απεδείχθη εις την πράξιν, αφού ο Ελλην υπουργός δεν εκμεταλλεύθηκε την κατάτμηση της Γιουγκοσλαβίας για να λύσει το «Μακεδονικό» εν τη γενέσει του!
Ενθυμούμεθα βέβαια ότι σε Συμβούλιο Αρχηγών ο τότε Πρόεδρος Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε από τον τότε υπουργό Εξωτερικών να εξέλθει της αιθούσης! Κάτι ήξερε εκείνος;
Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» ο υπουργός ίδρυσε κόμμα και ανέτρεψε την κυβέρνηση του ευεργέτη του!
Και φθάσαμε μετά 11ετή απουσία/«τιμωρία» από την πολιτική σκηνή να γίνεται, με δημοκρατικές βεβαίως διαδικασίες, πρόεδρος του κόμματος του οποίου την κυβέρνηση είχε ανατρέψει! Guinness Book of Records;
Και έρχεται τώρα να βάλει το λιθαράκι του για να ζημιώσει την κυβέρνηση της πατρίδος του, της οποίας ηγείται ο… υιός Μητσοτάκης! Μια κυβέρνηση η οποία, ανεξαρτήτως σε ποιο πολιτικό χώρο τοποθετείται, περνάει μεγάλη θύελλα με πανδημία, Τουρκία και φυσικές καταστροφές!
Αν πονάει την πατρίδα του, αλλά και το κόμμα το οποίο τον ανέδειξε, όφειλε προφορικώς ή γραπτώς να μεταφέρει εγκαίρως τις απόψεις του εις τον πρωθυπουργό, ώστε να βοηθήσει και όχι, όπως τώρα, να βλάψει!
Ανακαλώ εις την μνήμη μου ένα ανέκδοτο που κυκλοφορεί με τον Αγιο Πέτρο να «ξεναγεί» κάποιον εις την κόλαση, από το οποίο προκύπτει ότι το μεγαλύτερο καζάνι που του έδειξε ήταν του αχάριστου…