Κύριε διευθυντά
Επανέρχομαι στη δίκη για την Ιωάννα Παλιοσπύρου, που ανεβαίνει τον δικό της γολγοθά (και θα συνεχίζεται για χρόνια) μετά την τερατώδη επίθεση με βιτριόλι πέρυσι.
Προηγήθηκε η σκανδαλώδης θωπευτική δικαστική «καταδίκη» στους βασανιστές του Βαγγέλη Γιακουμάκη, ο οποίος και πέθανε μη αντέχοντας τα καθημερινά, απάνθρωπα καψόνια που του επέβαλλαν οι νταήδες συγκάτοικοι στη Γαλακτοκομική Σχολή.
Μυστήριο (…) η υπέρμετρη δικαστική «επιείκεια», που καταντάει σκανδαλώδης…
Η Ιωάννα, αντιθέτως, βιώνει με άλλον τρόπο μικρούς θανάτους καθημερινά. Εχοντας αποκτήσει αρκετούς φίλους λάτρεις της Ελλάδος στην παραμονή μου για δεκαετίες στις Βρυξέλλες και αλλού στην Ευρώπη, πολλές φορές βρήκα να είναι περισσότερο ενήμεροι με το τι συμβαίνει στον ίδιο μου τον τόπο. Eχω βρεθεί σε αμηχανία όταν με ρωτούν καλοπροαίρετα τι συμβαίνει με την ελληνική Δικαιοσύνη.
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και δύο χρόνια η εθνική μας εικόνα είναι ασύγκριτα ανώτερη από το παρελθόν στον «έξω κόσμο». Από παρουσία, πολυγλωσσία, κομψότητα, ικανότητα διαπραγματεύσεων βγαίνουμε όντως ασπροπρόσωποι. Αλλά για το εσωτερικό μας γίγνεσθαι συχνά είμαστε αχαρακτήριστοι. Βασικό, βασικότατο σημείο η Δικαιοσύνη, πριν καταλήξουμε στην ψήφο μας. Ηδη η ψαλίδα υπέρ της Ν.Δ. στενεύει τελευταία.
Επανέρχομαι στη δίκη της Ιωάννας. Δικηγόρος της δράστιδος είναι γνωστός, ικανός ποινικολόγος. Αλλά σε τόσο οφθαλμοφανές σε όλους αδίκημα –εγκληματική πράξη, δίχως καμία υπερβολή– διερωτώμαι τι επιχειρήματα θα προβάλει για ελάφρυνση της κορυφαίας ποινής που της αξίζει πέρα ώς πέρα;
Οι προφητείες στα κανάλια μάς πληροφορούν ότι η ποινή μπορεί και να καταλήξει σε μερικούς μήνες, μόνο. Μα είναι ποτέ δυνατόν; Εδώ οδηγήθηκαν προφυλακιστέοι παιδεραστές με τη σκέψη ότι εάν οι Αρχές δεν είχαν αντιδράσει προληπτικά, θα ήσαν επικίνδυνοι στην κοινωνία. Η δράστις, που για καιρό σχεδίαζε με κάθε λεπτομέρεια –και διαύγεια– το σχέδιό της, θα θεωρηθεί ακατάλληλη/ανίκανη να ξαναχτυπήσει με τον ίδιο τρόπο, καταστρέφοντας διά παντός ανθρώπινες ζωές;
Πριν από λίγα χρόνια είχα παραβρεθεί σε δύο δίκες στο κακουργιοδικείο της πόλης Douai, δίπλα στη Lille, για να απολαύσω (κυριολεκτώ απόλυτα) τον εισαγγελέα Luc Frémiot. Οσοι καταδικάστηκαν θα μείνουν έγκλειστοι για όσα χρόνια τούς δόθηκαν. Ετσι απλά και ανεπιστρεπτί.
Μπορεί ο νόμος Παρασκευόπουλου να άλλαξε, αλλά όπως λέει και η λαϊκή μας παροιμία «άλλαξε ο Μανωλιός…», κρίνοντας από τα αποτελέσματα σκανδαλωδών δικαστικών και άκρως αδικαιολόγητων ελαφρύνσεων.
Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά με την Ιωάννα θα δούμε μια ακριβοδίκαιη και ανθρώπινη αντιμετώπιση από την έδρα.
Ο διαχρονικός Πλάτων, στον «Γοργία», μας το συνοψίζει άριστα:
«Ο δε εκείσε αφικόμενος τα προσήκοντα πάσχει», ήγουν: και όταν φθάσει εκεί, καταδικάζεται στην ποινή που του αρμόζει…
Μαιρη Αγαθοκλη