Κύριε διευθυντά
Μετά την εξόφληση ενός στεγαστικού δανείου ακολουθεί η άρση της προσημείωσης του ακινήτου που έχει υποθηκεύσει η τράπεζα. Ευρισκόμενος στη διαδικασία αυτή, λοιπόν, διαπίστωσα με έκπληξή μου τα εξής:
1) Για μια επί της ουσίας καθαρά τυπική διαδικασία απαιτείται δικαστική συνδρομή και η παρουσία δύο διαφορετικών δικηγόρων.
2) Η ελάχιστη αμοιβή των δικηγόρων έχει καθοριστεί από την Πολιτεία στα 500 ευρώ.
Προσπαθώντας να προσεγγίσω ορθολογικά την όλη διαδικασία, διερωτώμαι προς τι η τόση πολυπλοκότητα; Γιατί φορτώνουμε το δικαστικό σύστημα με αυτονόητης έκβασης υποθέσεις, όταν υπάρχουν τέτοιες καθυστερήσεις στη διεκπεραίωση της Δικαιοσύνης; Λες και υπάρχει καμία πιθανότητα να αρνηθεί το δικαστήριο την άρση της προσημείωσης τη στιγμή που το δάνειο έχει εξοφληθεί; Με αυτές τις γραφειοκρατικές και κοντόθωρες (όσον αφορά την αποζημίωση των εμπλεκομένων) πρακτικές σκοπεύουμε να προσελκύσουμε επενδύσεις;