Κύριε διευθυντά
Παρακαλώ, ας μου επιτραπεί να αναφερθώ σε μια αναγνώριση της γενναίας και συγκινητικής αυτοθυσίας του ελληνικού λαού.
Παραμονές των επετείων του Επους του ’40, είθισται να μνημονεύονται μικρές ή μεγάλες στιγμές, χαρακτηριστικές εκείνης της εποχής. Στο αρχείο του μακαρίτη πατέρα μου βρήκα μία επιστολή ευγνωμοσύνης από τον διοικητή του 2ου Νεοζηλανδικού Εκστρατευτικού Σώματος προς τους κατοίκους του χωριού Τραχήλα, την άνοιξη του ’41. Ως μετανάστης στη Νέα Ζηλανδία, είχα την ευτυχία να επαληθεύσω την ειλικρίνεια των αισθημάτων που εκφράζει η επιστολή όταν, πολλά χρόνια αργότερα, κάθε μου συνάντηση με βετεράνους του σώματος αυτού κατέληγε σε συγκλονιστική συναισθηματική εμπειρία. Παραθέτω την επιστολή:
«Προς την Κοινότητα Τραχήλας Οιτύλου Λακωνίας. Σας απευθύνω το σύντομον αυτό μήνυμα διά να σας είπω πόσον η κυβέρνησις και ο λαός της Νέας Ζηλανδίας είναι ευγνώμονες προς το ελληνικόν έθνος. Ενθυμούμεθα όλα όσα εκάματε διά να βοηθήσετε τους Νεοζηλανδούς στρατιώτας οι οποίοι έμειναν οπίσω όταν η χώρα σας κατελήφθη από τον Γερμανικόν Στρατόν τον Απρίλιον του 1941. Εχομεν βαθείαν συναίσθησιν της υποχρεώσεως της Νέας Ζηλανδίας προς τους γενναίους τούτους Ελληνας διά το θάρρος και την αυτοθυσίαν των. Εις εσάς προσωπικώς επιθυμώ να είπω ότι ουδέποτε θα λησμονήσωμεν αυτό που εκάματε. Γνωρίζομεν ότι ενεδύσατε και εθρέψατε τους άνδρας μας, όταν εσείς οι ίδιοι εστερείσθε και τούτο πράττοντες υπεφέρατε και εκινδυνεύσατε. Δι’ όλα ταύτα είμεθα βαθέως ευγνώμονες. Σας απευθύνω τας ειλικρινεστέρας ευχάς διά την ευτυχίαν και ευημερία της χώρας σας από τους φίλους και συναδέλφους σας εκ Νέας Ζηλανδίας. (Υπογραφή – πιθανόν Bernard Freiberg) Διοικητής του 2ου Νεοζηλανδικού Εκστρατευτικού Σώματος».
Ισως στις εμπειρίες του πατέρα μου εκείνη τη δεκαετία, θα μπορούσαν πολλοί αναγνώστες να αναγνωρίσουν παρόμοιες εμπειρίες των δικών τους. Περιληπτικότατα: φαντάρος στην Πίνδο, ένα διάστημα με κρυοπαγήματα στο νοσοκομείο Ιωαννίνων, επιστροφή στο μέτωπο, ποδαρόδρομος με την υποχώρηση από το μέτωπο συνοδεία ψύλλων μέχρι την Τραχήλα, μεταφορά συμμάχων στην Κρήτη με το καΐκι της οικογένειας, επίταξη του καϊκιού από τους Γερμανούς, προσχώρηση στο ΕΛΑΝ (ναυτικό του ΕΛΑΣ), Μακρόνησος, δυσκολία ναυτολόγησης αργότερα λόγω Μακρονήσου, Συμφιλίωση…