Κύριε διευθυντά
Στο Διαδίκτυο βρίσκεις σε ποιες χώρες γίνονται στρατιωτικού τύπου μαθητικές παρελάσεις. Πουθενά στην Ευρώπη, ούτε σε όλη την Αμερική, βόρειο και νότιο (εκτός από Περού και Κόστα Ρίκα). Χώρες όπου γίνονται τέτοιες παρελάσεις είναι αμφίβολης κοινοβουλευτικής δημοκρατικότητας, όπως Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βόρειος Κορέα, Τουρκία, Καζαχστάν, Μαλαισία.
Εξετάζοντας την ελληνική μας ιστορία, βλέπουμε πως κατά την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, με αρχή το 1899, άρχισαν κάποιες μαθητικές παρελάσεις, σαν απλή συμμετοχή, συνοδευτική της στρατιωτικής παρέλασης. Μέχρι το 1936 οι μαθητές λάμβαναν μέρος όχι σταθερά, αλλά περιστασιακά και χωρίς επίσημο χαρακτήρα.
Τον Μάρτιο 1936 στην παρέλαση, προπορεύθηκαν οι μαθητές ενώπιον του διορισμένου πρωθυπουργού Μεταξά και του βασιλιά. Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936, ο Μεταξάς προχώρησε σε στρατιωτικού τύπου οργάνωση της νεολαίας μέσω της ΕΟΝ (Εθνική Οργάνωση Νεολαίας).
Στο ημερολόγιό του ο δικτάτορας κάνει δακρύβρεκτες περιγραφές: «Τι όνειρο ήταν χθες και σήμερα! Χθες στο Πεδίον του Αρεως με την Εθνική Νεολαία. Το έργον μου! Εργον που ενίκησε μέσα σε τόσες αντιδράσεις! Σχεδόν 18 χιλιάδες παιδιά (…) Σήμερα. Τελετή. Ενθουσιασμός. Αποθέωσις. Παρέλασις στρατού θαυμασία…». Αυτά έγραφε την 25ην Μαρτίου 1938. Σε μία από τις δεκάδες παρελάσεις μαθητών – φαλαγγιτών της ΕΟΝ, ο Μεταξάς απευθύνθηκε στον βασιλιά: «Ιδού Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεσθε» (Σπύρος Λιναρδάτος: 4η Αυγούστου).
Υστερα από 85 χρόνια από την έναρξη αυτών των παρελάσεων, μήπως ήλθε η ώρα το αρμόδιο υπουργείο και η Βουλή να πάρουν απόφαση να σταματήσουν οι στρατιωτικού τύπου παρελάσεις των μαθητών;
Δεν θα είχε παιδευτικότερο χαρακτήρα ο εορτασμός σε κάθε σχολείο χωριστά της επετείου; Εκεί ο σύλλογος των καθηγητών μαζί με τους μαθητές θα τόνιζαν τη σημασία και βαρύτητα της εορτής για την ανεξαρτησία αφ’ ενός του κράτους μας και για την υπόμνηση της ανδρείας και ηρωισμού των Ελλήνων αφ’ ετέρου, που πέτυχαν την πρώτη νίκη απέναντι στον Αξονα;
Ετσι, σταδιακά θα λείψουν οι αστείες απαντήσεις κάποιων μαθητών, που ερωτώμενοι, μπλέκουν τις δύο επετείους και τα ιστορικά γεγονότα. Ετσι θα σβήσει το όνειδος να συνεχίζεται η μιλιταριστική ιδέα του δικτάτορα που ταλαιπωρεί τη μαθητική κοινότητα με τις φαιδρές στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, τόσες δεκαετίες μετά.