Κύριε διευθυντά
Στο μεταπτυχιακό στην τότε ΑΣΟΕΕ, νυν Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με αντικείμενο τη διοικητική των επιχειρήσεων, ο αείμνηστος καθηγητής Μάριος Τσιμάρας μάς διηγήθηκε το εξής ιστορικό επεισόδιο. Κατά τις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι απώλειες της RAF, σε αεροσκάφη και προσωπικό, ήταν πολύ μεγάλες. Οι επιτελείς προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, μα δεν είχαν αποτέλεσμα. Τότε κάποιος πρότεινε να συμβουλευτούν μαθηματικούς. Ετσι και έγινε. Οι μαθηματικοί ζήτησαν από τους αεροπόρους να τους δώσουν πίνακες με δύο στοιχεία, κατ’ αντιστοιχία τον αριθμό του κάθε σμήνους που πάει σε αποστολή και τις αντίστοιχες απώλειες. Οι μαθηματικοί, από τη σύγκριση αυτών των στοιχείων διαπίστωσαν ότι οι απώλειες κατά σμήνος ήταν αντίστροφες προς τον αριθμό των αεροπλάνων που μετείχαν στην επιχείρηση! Η λύση ήταν απλή. Για να ελαττώσουν τις απώλειες, κατά ποσοστό, έπρεπε στις πολεμικές αποστολές να μετέχουν περισσότερα αεροπλάνα, κατά σμήνος. Οταν ρώτησα τον σεβαστό μας καθηγητή, γιατί οι αεροπόροι δεν μπορούσαν να το βρουν αυτό, η απάντησή του ήταν «γιατί οι ίδιοι ήταν μέρος του προβλήματος»!
Εστειλαν δορυφόρους στο Διάστημα και ανθρώπους στη Σελήνη, οργανώνουν ταξίδια γύρω από τη Γη και δεν μπορούν να διαγνώσουν το πρόβλημα της μόλυνσης του περιβάλλοντος; Η απάντηση των μη υποκριτών είναι απλή. Πόσος είναι ο όγκος της παραγωγής πετρελαίου και καύσιμου αερίου, κατ’ έτος; Είναι γνωστά. Πόσα από τα υποπροϊόντα της «κατανάλωσης» αυτών των καυσίμων πηγαίνουν στην ατμόσφαιρα, κάθε μέρα, κάθε χρόνο, από τότε που ο άνθρωπος, κάτοικος αυτού του πάγκαλου πλανήτη της γης, άρχισε να καίει όλ’ αυτά τα βρώμικα υλικά; Βάλτε τον μέσα σε έναν χώρο κλεισμένο αεροστεγώς, μαζί με έναν κινητήρα εν λειτουργία, και τότε θα καταλάβει σε λίγα λεπτά ποιος είναι ο ένοχος για τη μόλυνση του περιβάλλοντος! Και τι θα κάνει; Θα πάρει τα βουνά; Τώρα πια είναι πολύ αργά! Θα πεθάνει και τότε η Γη, η Φύση, θα ξαναγεννηθεί!
Εχετε αντίρρηση; Πείτε το!