Κύριε διευθυντά
Ηθελα πολύ να γνωρίσω τον Σπύρο Πανόπουλο, που μόνος του δημιούργησε το υπεραυτοκίνητο που ονόμασε «Χάος». Ηθελα να τον δω, να μιλήσουμε και κυρίως να τον ακούσω και να νιώσω την αύρα δημιουργίας του, καθώς και το πώς σκέπτεται να υλοποιήσει πρακτικά τα σχέδιά του.
Μαζί λοιπόν με τους συνεργάτες μου Ηλία και Θεοφάνη τον επισκεφθήκαμε στο εργαστήριο-μηχανουργείο του. Αντίκρισα έναν απλό νέο χωρίς καμία έπαρση. Καθίσαμε όλοι γύρω γύρω σε μια γωνιά και ξεκίνησε η συζήτηση και τα πολλά ερωτήματα.
Μας είπε πως ξεκίνησε με ένα απλό Volkswagen, πως κατάφερε –χωρίς να είναι καν μηχανολόγος μηχανικός– να βελτιώσει τα επιμέρους στοιχεία του αυτοκινήτου, πως προχώρησε και με ένα Mitsubishi πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ 0 έως 400 μέτρα σε 7,7 δευτερόλεπτα!
Μετά δημιούργησε έναν εγκέφαλο ελέγχου, βελτίωσε τις γνώσεις του για δύο χρόνια, σε εταιρεία κατασκευής υπεραυτοκινήτων, και τελικά αποφάσισε να κατασκευάσει ένα υπεραυτοκίνητο που να είναι από την αρχή μέχρι το τέλος δική του δημιουργία. Με δεκαπέντε χρόνια σκληρής δουλειάς, δημιουργίας και χρήση νέων υλικών –ανθρακονήματα, zylon, τιτάνιο και μαγνήσιο– κατάφερε να ξεπεράσει τις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες με τα τεράστια τεχνικά και οικονομικά μέσα. Σύντομα θα παρουσιάσει το «Χάος» και σε λίγους μήνες θα το δοκιμάσει στην πίστα του Nürburgring, όπου θα προσπαθήσει να καταρρίψει το ρεκόρ χρόνου για το πιο γρήγορο αυτοκίνητο παραγωγής. Στη συνέχεια θα δοκιμάσει να καταρρίψει το ρεκόρ τελικής ταχύτητας που τώρα κατέχει η Bugatti Chiron (490 χλμ./ώρα).
Είδα τα σχέδιά του, άκουσα τις εξηγήσεις του και του ευχήθηκα ολόψυχα καλή επιτυχία. Υποσχέθηκα ότι θα βρίσκομαι στην πίστα του Nürburgring για να τον χειροκροτήσω αλλά και να νιώσω και εγώ υπερήφανος για την επιτυχία του.
Πέραν του μοναδικού ταλέντου του και των πολλών ευρεσιτεχνιών του, εντυπωσιάστηκα και από το ήθος του και τη γενναιότητά του να αποκρούσει προτάσεις για συνεργασία, για πώληση ή για συμμετοχή ξένων. Δεν υπάρχουν πολλοί στην εποχή μας που απέρριψαν προτάσεις 400 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ για να μείνει ό,τι δημιούργησε στην Ελλάδα, στην πατρίδα του και πατρίδα μας. Συγκινήθηκα και μετά βίας κατάφερα να μην εκδηλωθώ. Πέραν όμως του υπεραυτοκινήτου, ο Σπύρος μου ανέλυσε και μου έδειξε τα σχέδιά του για ένα υπερσύγχρονο drone, που τόσο πολύ χρειάζονται οι Ενοπλες Δυνάμεις μας. Είδαμε τους Τούρκους πώς προχώρησαν σε αυτόν τον τομέα και με τα Bayraktar κατάφεραν πλήγματα στη Συρία, τη Λιβύη και στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, χωρίς ανθρώπινες απώλειες.
Τώρα μάλιστα τα εξάγουν στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες με οικονομικά και γεωπολιτικά οφέλη. Με όσες γνώσεις έχω, εκτιμώ ότι το drone του Σπύρου είναι υψηλής τεχνολογίας και πρέπει τάχιστα να κατασκευαστεί.
Και επειδή «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έστι γενέσθαι των δεόντων», συζητήσαμε και τα οικονομικά των σχεδίων του. Μακάρι να είχα την οικονομική άνεση, που είχα πριν από το 2010, να τον βοηθήσω χωρίς καμία υποχρέωση, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Πρέπει όμως άμεσα να λυθεί το οικονομικό θέμα και κατά την άποψή μου να αφοσιωθεί στην κατασκευή του υπερσύγχρονου drone. Θα είναι μεγάλη συνδρομή στην άμυνα της χώρας μας, πέραν πολλών άλλων.
Πάντως πρέπει να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τον κ. πρωθυπουργό που έχει ενδιαφερθεί προσωπικά, όπως και τον κ. Γρ. Δημητριάδη που συμβάλλει στην άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων.
Είχε ήδη νυχτώσει, αποχαιρετήσαμε τον Σπύρο και συμφωνήσαμε «να τα πούμε» ξανά σύντομα. Τον συγχαρήκαμε, του ευχηθήκαμε «καλή επιτυχία» και επιστρέψαμε στα γραφεία μας.
Αναλογίστηκα τι σπουδαίους, ικανούς, άξιους γεννάει αυτή η χώρα, αλλά δεν τους αφήνει, δεν τους βοηθάει να δημιουργήσουν, και πολλές φορές τους αναγκάζει να ξενιτευτούν. Ακόμη προβληματίστηκα με την κατάρα της φυλής μας, από τα αρχαία χρόνια, να μην ανέχονται τους ικανούς –να τους εξοστρακίζουν–, ακόμη να χαίρονται αν μπορέσουν να τους κάνουν ζημιά. Τι κρίμα! Εύχομαι να ξεπεράσουμε επιτέλους αυτές τις μειονεξίες μας. Και όλοι οι Ελληνες –κυβέρνηση, κόμματα, απλοί πολίτες– να συμπαρασταθούμε, να βοηθήσουμε το έργο του Σπύρου, αυτού του υπέροχου Ελληνα.