Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το πρόσφατο, επαρκώς τεκμηριωμένο, άρθρο της υψηλού κύρους δικαστικής συντάκτριάς σας κ. Ι. Μάνδρου, με τον εύλογο τίτλο «Το μαύρο κουτί της Δικαιοσύνης» («Καθημερινή», 24.10.2021), θα ήθελα να σας καταστήσω κοινωνό της πεποίθησής μου σχετικά με τον κυριότερο λόγο της προσβλητικής για κάθε πολίτη αυτής της χώρας καθυστέρησης στην απονομή της δικαιοσύνης.
Επειτα από 47 χρόνια συναπτής δικηγορίας, εκτιμώ, μετά λόγου γνώσεως, ότι το θέμα αυτό δεν επιλύεται, όχι γιατί δεν έχουν συζητηθεί στο έπακρον τα απαραίτητα μέτρα και λύσεις, ορισμένα από τα οποία μάλιστα έχουν και νομοθετηθεί, αλλά γιατί οι ενδιαφερόμενοι, με όποια σειρά και αν καταταχθούν (δικαστές, δικηγόροι, δικαστικοί υπάλληλοι), ουδέποτε τα έχουν ζωηρά αποδεχθεί ή υιοθετήσει. Τούτο οφείλεται στο ότι κάθε μεταβολή, κάθε αλλαγή, ταράζει τις υφιστάμενες ισορροπίες, αμφισβητεί τα, κατά την αντίληψη των εμπλεκομένων μερών, «κεκτημένα» και θεωρείται ότι αντίκειται στα στενά συντεχνιακά συμφέροντα των ενδιαφερομένων.
Επίσης, δεν πρέπει να παροράται το γεγονός ότι μέρος της κοινωνίας αντιτίθεται στην επίλυση του προβλήματος, αφού η υφιστάμενη εν τοις πράγμασι «αρνησιδικία» εξυπηρετεί σημαντική μερίδα των διαδίκων, κυρίως των οφειλετών σε χρήμα ή είδος, αλλά, επιπλέον, προστατεύει τους υποδίκους, αφού η αέναη διαδρομή του χρόνου ενεργεί υπέρ αυτών, είτε με τη λήψη νομοθετικών μέτρων, όπως η απόσυρση μεγάλου αριθμού υποθέσεων από τα πινάκια εξαιτίας της όψιμης παραγραφής τους, είτε, απλά, με την ευεργετική παρέλευση του χρόνου, που «ξεθωριάζει» την απαξία των αντικοινωνικών συμπεριφορών τους και το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης γι’ αυτές.
Επομένως, καλώς περιγράφει η κ. Μάνδρου την απαράδεκτη για τον απλό πολίτη δικαστική πραγματικότητα, όμως ας μην περιμένει οποιαδήποτε αλλαγή, εάν οι εμπλεκόμενοι στην απονομή της δικαιοσύνης δεν καθίσουν στο ίδιο τραπέζι να συμφωνήσουν και επί της αρχής της άρσης του αδιεξόδου και επί των μέτρων και δεν συμπράξουν στην πλήρη εφαρμογή τους.