Κύριε διευθυντά
Περιδιαβάζοντας στις ειδήσεις του Gοogle (όψιμες συνήθειες) έπεσα πάνω σε μια επικεφαλίδα «που έβγαζε μάτι», τουλάχιστον στη δική μου υποβοηθούμενη όραση.
«Ρεσιτάλ τουρκοφιλίας από τον νεοεκλεγή (sic) δήμαρχο Νέας Υόρκης». Βέβαια στην πρώτη φράση του κειμένου «Ρεσιτάλ τουρκοφιλίας έδωσε ο νεοεκλεγείς δήμαρχος». Δηλαδή η αιτιατική του «νεοκλεγείς» είναι «τον νεοκλεγή»;
Το πρόβλημά μου δεν είναι μόνο το τυχόν λάθος ή η κακή επιλογή του δημοσιεύματος. Βασικότερο νομίζω είναι το ερώτημα: πώς μπορεί να θεωρείται απλούστευση(!) της γλώσσας (αχρείαστη κατά την απηρχαιωμένη άποψή μου) η «επιθετοποίηση» των μετοχών και η ένταξή τους στις «νεοπαγείς» κλίσεις των ονομάτων. Ενταξη η οποία είναι υποχρεωτικώς μερική, διότι ο δήμαρχος μπορεί να γίνη «εκλεγής» και η κυβέρνηση «εκλεγή», αλλά όταν φτάσουμε στο κόμμα ή το ψηφοδέλτιο θα προσφύγουμε στον «λόγιο» τύπο «εκλεγέν». Ο μαθητής θα διδαχθεί όλους τους λόγιους τύπους της μετοχής (δεν γίνεται να διδαχθεί μόνο το ουδέτερο), αλλά θα χρησιμοποιεί μόνο τη μετοχή του ουδετέρου γένους. Προς τι λοιπόν η όλη περιπλοκή με τις κακόηχες και δυσειδείς (δεν βρήκα πιο εύχρηστη αντίστοιχη λέξη για την εικόνα του «νεοεκλεγή») καινοτομίες.
Ηροστράτειες επιβιώσεις. Νέο (και δικό μας) να ’ναι κι ό,τι να ’ναι.