Κύριε διευθυντά
Ανακοινώθηκε πως το ιατρικό προσωπικό της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ επιδιώκει την ακύρωση της υποχρεωτικής καταβολής του ποσοστού (7%) από την ιδιωτική δραστηριότητά του και διεκδικεί την επιστροφή των παρακρατηθέντων. Η κίνηση αυτή με εξέπληξε δυσάρεστα.
Τα χρήματα που παρακρατούνται χρηματοδοτούν, εν μέρει, τον ΕΛΚΕ (Ειδικός Λογαριασμός Κονδυλίων Ερευνας). Στη συνέχεια ο ΕΛΚΕ χρηματοδοτεί, σε σημαντικό ποσοστό, τη λειτουργία μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων και της Ιατρικής Σχολής.
Η γνώμη μου είναι πως το ιατρικό ακαδημαϊκό προσωπικό, για το οποίο επιφυλάσσεται ο χαρακτηρισμός «δημόσιος λειτουργός» και όχι δημόσιος υπάλληλος, δεν υφίσταται ιδιαίτερη οικονομική πίεση από την παρακράτηση του 7%.
Αλλά και οι υπηρεσίες του ΕΛΚΕ είναι μάλλον γραφειοκρατικές και όχι ιδιαίτερα φιλικές προς το προσωπικό. Νομίζω πως στο πλαίσιο μιας πραγματικιστικής προσέγγισης, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν τις ανησυχίες και αιτιάσεις αλλά, συγχρόνως, να τις «τοποθετήσουμε» σε ένα θεσμικό πλαίσιο ακαδημαϊκότητας και εύρυθμης λειτουργίας του ΕΛΚΕ. Αρα, να παρακρατείται μεν κάποιο ποσοστό το οποίο όμως να διοχετεύεται στον νέο, ανανεωμένο, αποτελεσματικό και λιγότερο γραφειοκρατικό ΕΛΚΕ. Συγχρόνως, να δεχθούμε πως το μέτρο της συνεισφοράς από ιδιωτικές δραστηριότητες δεν μπορεί να είναι μόνιμο και αιώνιο. Κάτι ανάλογο δηλαδή με την εισφορά αλληλεγγύης. Η διάρκειά του θα πρέπει να συναρτάται όχι μόνο με την οικονομική ευρωστία της σχολής συνολικά αλλά και με την κάλυψη των αναγκών, σε λογικό και συμφωνημένο βαθμό, του προσωπικού της.
Τέλος, αναρωτιέμαι μήπως ο υπερτονισμός του επαγγελματικού/ιδιωτικού συμφέροντος αντιστρατεύεται την κοινή μοίρα, ιδίως σήμερα.