Υπάρχει και ιός αυτοπροβολής

Κύριε διευθυντά
Κατά τας αρχάς του τρεχάμενου και επιμένοντος πανδημικού κατακλυσμού, θα μπορούσα να πω με περίσσια βεβαιότητα ότι ο κορωνοϊός «έσωσε» την ελληνική ιατρική επιστήμη. Ή καλύτερα αυτούς που την υπηρετούν. Πάντες προσκολλημένοι μπροστά σε μια οθόνη κρεμόμασταν από τα χείλη τέως έκτοτε άσημων επιστημόνων-πρωτοστατών στη μάχη ενάντια στον φονικό ιό. Το αύριο ήταν στα χέρια τους. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας επάνω τους. Και δικαίως. Επιστήμονες γαρ. Εντέλει οι αποτυχίες διαδέχθηκαν τις επιτυχίες και οι επιτυχίες τις αποτυχίες. Ομως αυτό το άτιμο χαζοκούτι συνεχίζει και τους μαγνητίζει. Κάθε κανάλι και καημός, κάθε καημός και Παγώνη, παραφράζοντας το γνωστό λαϊκό άσμα του αείμνηστου Πάνου Γαβαλά. Ομως ας επανέλθομεν σε αυστηρόν τόνον. Στα ρηχά νερά, η επιφάνεια με τον πυθμένα απέχουν εκατοστά. Ετσι είναι και η δημοσιότητα. Σαν τα ρηχά νερά. Μπορεί να σε φέρει στην επιφάνεια, αλλά ο εθισμός στην αυτοπροβολή σε στέλνει και στον πυθμένα της αξιοπρέπειας, του σεβασμού και της ηθικής. Το μεγαλείο της σιωπής στέκει αγέρωχο όμως, και καιροφυλακτεί. Ελπίζω να παρέμβει σύντομα για να διασώσει την παρεξηγημένη επιστήμη. Ο νοών νοείτω. Καλή Χρονιά λοιπόν, και εύχομαι το 2022 να είναι η χρονιά εξάλειψης του κορωνοϊού διά παντός και επί παντός καθώς και αραίωσης των τηλεοπτικών εμφανίσεων των σταρ-αντιστάρ επιστημόνων. Για πάντα αν είναι εφικτό. Και όπως μου επεσήμανε πρόσφατα μια πολύ καλή μου φίλη, η λέξη «πάντα» προσδιορίζει τα πάντα… Αμήν.