Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να ασχοληθώ, με σύντομο τρόπο, με την ανάλυση – αξιολόγηση του κ. Γιάννη Βαληνάκη στο φ. της 31/12/2021, που με τίτλο «Γιατί με τη σημερινή στρατηγική δεν κερδίζουμε την Τουρκία», κλείνοντας γράφει:
«…Στην αναμέτρηση με την Τουρκία δεν μπορούμε να χάνουμε συνεχώς έδαφος ή να αναβάλλουμε με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε θα παραιτηθεί από τις παράλογες αξιώσεις της. Πρέπει, αντίθετα, να την κερδίσουμε. (…) «ενώ λίγο παραπάνω μας λέει:
«…Οταν η Αγκυρα χτίζει μεθοδικά αφήγημα “νομιμοποίησης” ένοπλου εκβιασμού για διεκδίκηση ακόμη και ελληνικού εδάφους, πότε σκοπεύει να ασχοληθεί συνολικά και σε βάθος με την εθνική στρατηγική; Το έργο –ομολογουμένως– δεν είναι εύκολο, ιδέες όμως υπάρχουν…»
Δυστυχώς δεν βλέπω πουθενά τις προτάσεις ή ιδέες του κ. Βαληνάκη (ελπίζω να μην έχω παραβλέψει κάτι…) για μια άλλη, επιτυχέστερη στρατηγική. Μιλάει για «στρουθοκαμηλική προσέγγιση των τουρκικών απειλών» αλλά δεν μας φανερώνει, στρουθοκαμηλικώς ο ίδιος, πώς θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν αυτές…
«…Χωρίς σοβαρή στρατηγική και κυρίως “έξυπνα” αποφασιστικές κινήσεις απειλείται πλέον και η εδαφική μας ακεραιότητα…» τονίζει στο τέλος.
Απευθείας προς τον κ. Γιάννη Βαληνάκη:
– Ποια είναι η δική σας «έξυπνη» στρατηγική; Κάτι σαν το «Βυθίσατε το Χόρα»; Ή ανόητες, ερασιτεχνικές ενέργειες όπως αυτές τύπου Ιμια;
Τελειώνοντας: Οσο και να μη μας αρέσει: Η γεωπολιτική σημασία της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και νότια της Ρωσίας είναι –ακόμη– το μεγαλύτερό της πλεονέκτημα.
Η ελληνική κυβέρνηση το γνωρίζει αυτό πολύ καλά και η εξωτερική της πολιτική είναι ανάλογη αυτής της πραγματικότητας. Παράλληλα, προχωρεί η στήριξη της αμυντικότητάς μας χωρίς να ενδώσουμε στον πειρασμό νέων εθνικών περιπετειών.