Κύριε διευθυντά
Στο άκρως ενδιαφέρον κείμενο της εκλεκτής συνεργάτιδος Γιώτας Συκκά («Η Καθημερινή», 16/3/22, Προβολές), με τίτλο «Πόλη από… ζάχαρη», αναφερόμενο στα ιστορικά καφέ-ζαχαροπλαστεία της Αθήνας, με παραπομπές σε αξιόλογους συγγραφείς – αθηναιογράφους, θα ήθελα να προσθέσω και μια άλλη φιλολογική πηγή άμεσα συνδεδεμένη με το όλο θέμα. Πρόκειται για την εξαιρετική έκδοση του πολυσέλιδου βιβλίου του πανεπιστημιακού καθηγητή και επιμελητή της φιλολογικής έκδοσης των Απάντων του Γεωργίου Δροσίνη (Σύλλογος προς διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων), Γιάννη Παπακώστα, με τίτλο: «Φιλολογικά σαλόνια και καφενεία της Αθήνας (1880-1930)», Βιβλιοπωλείον της Εστίας 1988. Ο συγγραφέας πραγματεύεται διεξοδικά το καφενείο ως κοινωνικό και πολιτισμικό χώρο, στενά συνδεδεμένο με τη ζωή του Νεοέλληνα, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νεότερη κοινωνική και πολιτισμική μας ιστορία. Γίνεται ιδιαίτερα λόγος για το φιλολογικό καφενείο «Γιαννοπούλου» (Σταδίου και Μουσών – σήμερα Καραγιώργη Σερβίας), το καφενείο «Ζαχαράτου» (Σταδίου και Γεωργίου Α΄), το «Πανελλήνιον» και τα «Ηνωμένα Βουστάσια», το ιστορικό «Μπάγκειον», στην πλατεία Ομονοίας, τον «Μαύρο Γάτο» (Ακαδημίας και Ασκληπιού), τη «Δεξαμενή», χώρο συγκέντρωσης λογίων και λογοτεχνών, όπως των: Αλ. Παπαδιαμάντη, Αγ. Σικελιανού, Κ. Βάρναλη, το «Καφενεδάκι της Ακροπόλεως» απέναντι του θεάτρου Ηρώδου του Αττικού, χώρο προσφιλή στους Κ. Παλαμά και Γ. Δροσίνη, κ.ά.
Στόχος της σημαντικής αυτής μελέτης είναι να εντοπιστούν τα φιλολογικά σαλόνια και καφενεία και να εξετασθεί κατά πόσον συνδέονται με την πνευματική μας ζωή και την ανάδειξή τους σε πολιτιστικά κέντρα.