Κύριε διευθυντά
Ο κ. Σάκης Μουμτζής για την επέτειο της 21ης Απριλίου έγραψε δύο άρθρα, στις 21 το «Πριν από 55 χρόνια» και στις 22 το «Η πορεία προς τη δικτατορία».
Προσπαθεί όμως να ελαττώσει μέχρις εξαφανίσεως τις απόλυτες ευθύνες του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου.
Δικαιολογεί την επέμβαση του στρατού, στο πρώτο γράφοντας: «Εγγυητής αυτών των τριών σταθερών ήταν ο στρατός. Και όταν η ηγεσία του, σε όλα τα επίπεδα, αισθάνθηκε ότι αυτές οι τρεις σταθερές απειλούνται από τις εξελίξεις, επενέβη με τους συνταγματάρχες. Γιατί ας μη λησμονούμε πως εκτός από τη χούντα των συνταγματαρχών, ήταν έτοιμη και η χούντα των στρατηγών».
Μόνο που εδώ ξεχνά ο αρθρογράφος ότι τη χούντα των στρατηγών, την ετοίμαζε ο βασιλιάς. Και ξεχνά επίσης πως σε μία κοινοβουλευτική δημοκρατία εγγυητής της ομαλότητας είναι η πιστή τήρηση του Συντάγματος. Σβήνει τις ευθύνες του άνακτος, που ήθελε να μας δέσει στη δική του δικτατορία.
Στο δεύτερο άρθρο γράφει: «Απεναντίας, η κρίση στις σχέσεις του πρωθυπουργού με τα Ανάκτορα έφερε την αποκληθείσα “αποστασία”, που οδήγησε στον πλήρη ευτελισμό των θεσμών».
Μόνο που την κρίση την προκάλεσε ο βασιλιάς αρνούμενος στον πρωθυπουργό να αναλάβει όποιο υπουργείο ήθελε, εξευτελίζοντας Σύνταγμα και θεσμούς. Και στο τέλος προσπαθεί να ρίξει ευθύνες στον Κανελλόπουλο επειδή «αρνήθηκε εμμέσως την ψήφιση της απλής αναλογικής, που θα καθιστούσε την αυτοδυναμία της Ενωσης Κέντρου ιδιαίτερα δύσκολη και θα καθησύχαζε τα κέντρα εξουσίας που φοβούνταν για την επόμενη ημέρα των εκλογών της 28ης Μαΐου 1967».
Προβάλλει τις μη αποδειχθείσες εκφοβιστικές πομφόλυγες της χούντας ότι η επέμβαση του στρατού έγινε για να προληφθεί τάχα κίνημα που οργάνωναν οι κομμουνιστές σε συνεργασία με τον Παπανδρέου. Τα δύο άρθρα του κ. Μουμτζή δεν φωτίζουν καθόλου όποιον θέλει να μάθει τα γεγονότα της ταραγμένης εκείνης περιόδου.
Αλλοιώνουν τις αιτίες, διαστρέφουν την πραγματικότητα, αποκρύπτουν τετελεσμένα και δημιουργούν ψευδείς εικόνες.
Απάντηση
Αρχικά να ευχαριστήσω τον κ. Δημήτρη Γεωργαντά για την κριτική του. Είναι πάντα καλοδεχούμενη. Επί της ουσίας τώρα. Οπως έγραψα και στο άρθρο μου, η μετεμφυλιακή δημοκρατία ήταν μια καχεκτική δημοκρατία. Ηταν η δημοκρατία των νικητών του εμφυλίου. Συνεπώς υπήρχαν πολλές ατέλειες στη λειτουργία του πολιτεύματος. Οι ευθύνες των ανακτόρων είναι δεδομένες, αλλά προφανώς σε ένα κείμενο 335 λέξεων δεν μπορεί να γίνει αναλυτική εξιστόρηση των γεγονότων.
Για τη λεγόμενη αποστασία η διαφωνία μας έχει καταγραφεί και στο παρελθόν. Θεωρώ πως και ο Γ. Παπανδρέου είχε σημαντικό μερίδιο ευθυνών για ό,τι έγινε. Αλλωστε, σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες, είχε συμφωνήσει με τον Κωνσταντίνο για υπουργό Εθνικής Αμύνης κοινής αποδοχής, αλλά υπαναχώρησε κατόπιν πιέσεων του γιου του. Στα άρθρα μου δεν διαβάζει ο αναγνώστης την αλήθεια, αλλά τη δική μου αλήθεια. Προφανώς ο κ. Γεωργαντάς αναγορεύει εαυτόν σε κάτοχο της μιας και μοναδικής αλήθειας.
Σακης Μουμτζης