Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 6-4-2022 δημοσιεύθηκε σχεδόν ολοσέλιδο, εμπεριστατωμένο και κατατοπιστικότατο ρεπορτάζ του ειδικού για τα εκπαιδευτικά θέματα εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδος κ. Απ. Λακασά, με τίτλο «Επενδυτική έκρηξη στην ιδιωτική εκπαίδευση».
Ομολογώντας εξ υπαρχής την έλλειψη προσωπικής αντικειμενικότητας, λόγω οικογενειακής εμπλοκής, δεν έχω την πρόθεση να εκφράσω γενική άποψη για το αν η άνθηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης είναι κάτι για το οποίο πρέπει να πανηγυρίζουμε ή να πενθούμε. Εκείνο για το οποίο δεν υπάρχει, νομίζω, η παραμικρή αμφιβολία είναι ότι οι επιχειρηματίες του κλάδου «οφείλουν πολλάς χάριτας» στους συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, στους οποίους πρέπει να αποδοθεί κυρίως η όποια συρρίκνωσις της δημόσιας στοιχειώδους και μέσης εκπαίδευσης με αντίστοιχη ενίσχυση της ιδιωτικής.
Η εξέλιξη αυτή μου θύμισε ένα χαρακτηριστικό πραγματικό γεγονός, που διαδραματίστηκε στο γραφείο μας. Απολύτως εγγράμματος (κάτι δυστυχώς όχι αυτονόητο) γραμματεύς, υποδειγματική (όπως και ο σύζυγός της) γονεύς δύο θυγατέρων, μου εκμυστηρεύθηκε ότι αντιμετώπιζαν την περίπτωση να αποσύρουν τα παιδιά τους από το δημόσιο σχολείο, στο οποίο φοιτούσαν, λόγω των επικρατουσών ανωμαλιών στη λειτουργία του εξαιτίας των συνεχών απεργιών, καταλήψεων κ.λπ. με αντίστοιχα κενά στη διδασκαλία και μάθηση. Αυτό, βέβαια, θα είχε ως άμεση συνέπεια την περικοπή άλλων οικογενειακών δαπανών, «αλλά τα παιδιά πρέπει να μάθουν γράμματα» (είναι από ετών πτυχιούχοι πανεπιστημίου). Ομολογώ ότι η συζήτηση με συγκλόνισε.
Οι λαμπρές αυτές συνδικαλιστικές δραστηριότητες αφορούν επαιρομένους για το λειτούργημά(!) τους, εκπαιδευτικούς που ανέχονται αυτή τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση και ακολουθούν τα κελεύσματά της. Το αποτέλεσμα είναι σοβαρότατη ζημία όχι μόνον των μαθητών (όπερ και σπουδαιότερον) αλλά και του συνόλου των εκπαιδευτικών, λόγω του περιορισμού της δημόσιας εκπαίδευσης. Οι διοικούντες την ΟΛΜΕ επαναλαμβάνουν τα βήματα των συνδικαλιστών της Pirelli (που απεχώρησε από την Ελλάδα), της Χαλυβουργίας, των Ναυπηγείων και άλλων, ων ουκ έστιν αριθμός. Υπάρχει ελπίς να αναβλέψουν ποτέ;