Κύριε διευθυντά
Τι θα σκεφτόσασταν αν σας έλεγα πως το λιγότερο από 0,2% του πληθυσμού της Γης απεκόμιζε το 22% των βραβείων Νομπέλ; Θα σας το πω εγώ:
«Τι τερατολόγος, Θεέ μου». Και όμως οι αριθμοί είναι αριθμοί και είναι εντυπωσιακοί. Χημεία 19%, Οικονομικά 39%, Λογοτεχνία 14%, Ειρήνη 8%, Φυσική 26% και Ιατρική 26%. Τα παραπάνω από καταβολής του θεσμού το έτος 1901 και σαν το κερασάκι στην τούρτα, πάντοτε σε σχέση με τις επιδόσεις στα βραβεία Νομπέλ, το Πολυτεχνείο Technion στη Χάιφα υπερέχει του Πανεπιστημίου Harvard καθώς και παντός βρετανικού πανεπιστημίου!
Τι με θωρείς ακίνητος, πού τρέχει ο λογισμός σου; Αυτός λοιπόν ο λογισμός είναι εκείνος που ζητάει εξήγηση. Για μεν το θέμα της δυσαναλογίας στην απονομή των βραβείων Νομπέλ, η εξήγηση μοιάζει να είναι απλή.
Από καταβολής εβραϊσμού οι σοφοί ραββίνοι εδίδασκαν την υπεροχή της μάθησης έναντι της κυριαρίας των αρχόντων σε τέτοιο βαθμό που ο μορφωμένος γιος ενός πτωχού να είχε προτίμηση στη διαχείριση των κοινών από τον πλούσιο, αλλά λιγότερο μορφωμένο αντίπαλο.
Στην εβραϊκή θρησκεία η λέξη Torah (το αντίστοιχο του Ευαγγελίου) σημαίνει «διδαχή». Ο μέγας μεσαιωνικός Εβραίος λόγιος Μαϊμονίδης (1138-1204) είχε εκδώσει διάταγμα που υποχρέωνε τους κατοίκους μιας πόλης να προσλαμβάνουν αρκετούς δασκάλους για την επιμόρφωση των νέων.
Το θέμα όμως του αντισημιτισμού είναι πιο πολύπλοκο. Ο λογισμός, εδώ, δεν βρίσκει εξήγηση όταν βλέπει επί σειράν ετών να εξαπολύονται από την παλαιστινιακή Χαμάς πύραυλοι, όχι 10 και 20, αλλά χιλιάδες πύραυλοι εναντίον κατοικημένων περιοχών του Ισραήλ, ήτοι εναντίον σχολείων, νοσοκομείων κ.λπ., και καλές εφημερίδες της Ελλάδος αλλά και της πολιτισμένης Δύσεως γενικότερα να μην καταδικάζουν απερίφραστα και δίχως «ναι μεν, αλλά» έστω και μία τέτοια πυραυλική επίθεση.
Επίσης, ο λογισμός δεν βρίσκει εξήγηση όταν ο περίφημος ΟΗΕ (ο οποίος αποτελείται κατά πλέον του 60% από ισότιμα μέλη αυταρχικά, ήτοι μη δημοκρατικά) εκδίδει σε ένα χρόνο δεκατέσσερα καταδικαστικά ψηφίσματα για μη τήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίον ενός δημοκρατικού Ισραήλ και μόνον πέντε εναντίον του συνόλου του υπολοίπου κόσμου.
Συμπερασματικά, και όπως πολύ εύστοχα είχε κάποτε γράψει η κ. Ελεάννα Βλαστού σε άρθρο της στην «Καθημερινή», ο διάχυτος αντισημιτισμός φαίνεται ότι είναι ρατσισμός δεύτερης κατηγορίας για διάφορους λόγους που είναι δύσκολο να απαντηθούν χωρίς ενδελεχή μελέτη της
παγκόσμιας Ιστορίας.