Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τις πρώτες δηλώσεις της νέας πρωθυπουργού της Γαλλίας, Ελισάβετ Μπορν, και επιλογής του Μακρόν: «Απευθύνομαι στα νεαρά κοριτσάκια, των 3 και 4 ετών, και τους λέω: Να αγωνισθείτε ώστε τα όνειρά σας να πραγματοποιηθούν…». Τουτέστιν να γίνετε μια μέρα σαν και μένα!
Αναρωτιέμαι, αν στη θέση της ήταν ένας άνδρας και ξεκινούσε τη θητεία του λέγοντας «Αγοράκια μου κ.λπ.». Τι θύελλα θα σηκωνόταν από το κίνημα MeToo, από νεο-φεμινίστριες και κάθε πικραμένη;
Καλά, αυτή η κυρία, μια τεχνοκράτισσα, δεν έμαθε ποτέ ότι «Παν μέτρον άριστον» ούτε τι εστί αξιοκρατία; Ούτε κάποιος της είπε την παρακάτω ιστορία (κινεζική όχι ελληνική):
Σε μια επαρχία της μεσαιωνικής Κίνας, ένας άρχοντας έχει πάθος με τα άλογα. Αλλά ο αγοραστής του, Λάο Τσι, γέρασε. Τον φώναξε, λοιπόν, και του ζήτησε να του βρει έναν νέο και προικισμένο αγοραστή.
Πράγματι, ο Λάο Τσι του φέρνει τον Γιουνγκ Λάο, τον οποίο ο άρχοντας τον στέλνει αμέσως να γυρίσει όλη την Κίνα και να του φέρει το καλύτερο άλογο.
Πέρασε καιρός, και μια μέρα ακούει φασαρία στην αυλή του, και του φέρνουν τον Γιουνγκ Λάο.
«Λοιπόν, βρήκες το καλό άλογο;».
«Ναι άρχοντά μου…».
«Πες μου, τι χρώμα έχει; Τι είναι, θηλυκό ή αρσενικό;».
«Ε… είναι μαύρη φοράδα!».
Κατεβαίνει στην αυλή ο άρχοντας. Kαι τι βλέπει; Εναν άσπρο κέλητα!
Φωνάζει έξαλλος τον γέρο Λάο Τσι και του λέει: «Καλά, τι μου σύστησες; Κάποιον που δεν μπορεί να διακρίνει ούτε καν το χρώμα, ούτε το φύλο ενός αλόγου;».
Τότε ο Λάο Τσι χτυπάει το μέτωπό του και αναφωνεί:
«Ω θεοί μου! Προχώρησε τόσο που να μπορεί να διακρίνει, πέρα από το χρώμα, πέρα από το φύλο, ένα πραγματικά μεγάλο άλογο;».
Δύστυχη Γαλλία (και Ευρώπη…) τι χρόνια σε περιμένουν…
