Κύριε διευθυντά
Η δημοσίευση από τη δημοσιογράφο κ. Μαργαρίτα Πουρνάρα στην «Καθημερινή» της 27-5-2022, άρθρου με τίτλο «Βάσα», ένα ατόφιο πολεμικό πλοίο του 1628, που λατρεύεται από τους Σουηδούς, έγινε αφορμή να ανασυρθεί από τη μνήμη μου μία επίσκεψη που είχαμε κάνει με τη σύζυγό μου και με άλλους φίλους στις σκανδιναβικές χώρες πριν από 43 χρόνια, και συγκεκριμένα το 1979, επισκεπτόμενοι τη Δανία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και τη Φινλανδία.
Στη Στοκχόλμη μείναμε επτά ημέρες και μας δόθηκε, στο διάστημα αυτό, η δυνατότητα και ο χρόνος να επισκεφθούμε και όλα τα πολιτιστικά στοιχεία που διέθετε η Σουηδία, αλλά και οι άλλες χώρες. Συγκεκριμένα, στη Σουηδία εκτός από το παγκόσμιας αίγλης και παιδείας Πανεπιστήμιο της Ουψάλας, επισκεφθήκαμε και το πολεμικό πλοίο «Βάσα», που βούλιαξε, πριν προλάβει να κάνει το παρθενικό του ταξίδι, το 1628 και ανελκύσθηκε τελικά το 1961, και είναι όντως το καλύτερα διατηρημένο στο είδος του παγκοσμίως, αλλά και το «Κον-Τίκι», δηλαδή μια σχεδία που είχε περάσει τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Για την επίσκεψη στο πολεμικό πλοίο «Βάσα» κάθε άτομο κατέβαλε υψηλό τίμημα σουηδικών κορωνών, γεγονός που με εξέπληξε γιατί δεν είδαμε κάτι ιδιαίτερης αξίας, πολιτισμικής ή αρχαιολογικής σημασίας, που να δικαιολογεί το ακριβό εισιτήριο, όπως λ.χ. μια αρχαία τριήρη από τη ναυμαχία της Σαλαμίνος ή τον μηχανισμό των Αντικυθήρων. Οταν επιστρέψαμε στην Αθήνα, Αύγουστο μήνα, και επειδή υπήρχαν δικαστικές διακοπές, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε και τη γενέτειρά μου, τα Πετράλωνα Ορεινής Ολυμπίας, τα κείμενα στις υπώρειες του Κωτιλίου όρους, όπου έχει ανεγερθεί ο περικαλλής ναός των Βασσών (Επικούριου Απόλλωνα). Ξεκινώντας για τη γενέτειρά μου σταθμεύσαμε και επισκεφθήκαμε τις Μυκήνες –τα ανάκτορα του βασιλιά Αγαμέμνονα αρχηγού των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο και την πρωτεύουσα του μυκηναϊκού πολιτισμού– τις οποίες ο Ομηρος περιγράφει με τα λόγια «ευρυάγυιαν, πολύχρυσον».
Αφού πληρώσαμε τα εισιτήρια εισόδου, ρώτησα τον φύλακα-ταμία ποια σημεία μπορούμε να επισκεφθούμε, και μου απάντησε: όλα, και τους τάφους των βασιλέων και τους χώρους του υδραγωγείου. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν η αξία του ατομικού εισιτηρίου για την επίσκεψη στις Μυκήνες, το οποίο το συνέκρινα με εκείνο που πλήρωσε κάθε άτομο για να δει τη «Βάσα» στη Στοκχόλμη, και διαπίστωσα ότι το εισιτήριο για την επίσκεψη στις Μυκήνες, που ήκμασαν 1.000 χρόνια περίπου, ήταν το 2/10 του εισιτηρίου για την επίσκεψη στη «Βάσα». Και σκέφτηκα: τι βλέπεις από πλευράς πολιτισμικής σημασίας, αλλά και ιστορίας, με την επίσκεψη στο ένα και τι βλέπεις με την επίσκεψη στο άλλο. Και κατέληξα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση. Και ως Ελληνας προβληματίστηκα και στενοχωρήθηκα.