Κύριε διευθυντά
Αναφέρομαι στο σύγγραμμα του Γάλλου Βυζαντινολόγου Γκυστάβ-Λεόν Σλυμπερζέ με τίτλο, «Κωνσταντίνος Παλαιολόγος και η Αλωσις της Κωνσταντινουπόλεως υπό των Τούρκων τω 1453» (μτφρ. Σ. Λάμπρου).
Σχετικά με τους υπερασπιστές της Πόλης, λέει ο συγγραφέας στην εισαγωγή του έργου: «…υπερήσπισαν τα τείχη της βασιλευούσης, της θεοφυλάκτου πόλεως, του τελευταίου τούτου προμαχώνος της χριστιανωσύνης εν τη Ανατολή, επαισχύντως εγκαταλειφθέντος εις την φρικτήν υπό των Τούρκων σύνθλιψιν παρά της Ευρώπης, ηλιθίως αδιαφορούσης και αμεριμνούσης περί κινδύνου επί τοσούτον φοβερού», πόσο επίκαιρο!
Κατ’ αυτάς (και) η Σουηδία «διαπραγματεύεται» με την Τουρκία για την είσοδό της εις το ΝΑΤΟ. Μία από τις απαιτήσεις της Τουρκίας φαίνεται να είναι η άρση του εμπάργκο εις την πώληση όπλων που της έχει επιβληθεί από την πρώτη. Χρειάζεται με άλλα λόγια η Τουρκία και σουηδικά όπλα για να εξοντώσει Κούρδους, Αρμένιους, Σύρους και Ελληνες.
Θα υπερισχύσει η κουρδικής καταγωγής βουλευτής του σουηδικού Κοινοβουλίου ή θα πρυτανεύσει η «λογική»; Οπως ακριβώς τον Ιούνιο του 1940, οπότε η φίλη Σουηδία επέτρεψε στο Γ΄ Ράιχ να μεταφέρει στα βόρεια της χώρας της τα στρατεύματά του με τους σουηδικούς σιδηροδρόμους και να πλαγιοκοπήσει με τον τρόπο αυτό το αγγλικό εκστρατευτικό σώμα που πολεμούσε στο Νάρβικ της Νορβηγίας. (W. Shirer, «Ανοδος και πτώση του Γ΄ Ράιχ», έκδοση Simon and Schuster, σελ. 711)
Θα ιδούμε. Θα έχομε άραγε την «τύχη» να σκοτωθούμε από σουηδικά όπλα ή όχι.