Κύριε διευθυντά
Με αφορμή τη θέσπιση πλαφόν στο ποσοστό κέρδους των εμπλεκομένων στην αγορά καυσίμου ίσου με εκείνο που ίσχυε για κάθε επιχείρηση την 1η Σεπτεμβρίου 2021, έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
Το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε με επιτυχία κατά την πανδημία σε αντισηπτικά και συναφή προϊόντα όσο ήταν είδη σε ανεπάρκεια, προκειμένου οι εμπλεκόμενοι να μην αυξήσουν αυθαίρετα το ποσοστό κέρδους τους και αισχροκερδήσουν εις βάρος του καταναλωτή, κάτι αναπόφευκτο αν δεν λαμβάνονταν μέτρα αφού ο ανταγωνισμός ήταν ανύπαρκτος.
Το ίδιο μέτρο εφαρμοζόμενο στα καύσιμα, είδος που προσφέρεται σχεδόν παντού επαρκώς στην αγορά, οδηγεί σε στρέβλωσή της καθώς μειώνει τον ανταγωνισμό και αυξάνει τα κέρδη των εμπόρων.
Αν π.χ. ένας βενζινοπώλης αγόραζε την 1/9/2021 τη βενζίνη 1,7 ευρώ το λίτρο και είχε ένα ποσοστό κέρδους 5%, τότε πουλούσε 1,785 ευρώ το λίτρο, κέρδιζε δηλαδή 8,5 λεπτά το λίτρο. Αν σήμερα αγοράζει 2,3 ευρώ το λίτρο, με το ίδιο ποσοστό κέρδους πωλεί 2,415, δηλαδή κερδίζει 11,5 λεπτά το λίτρο αυξάνοντας τα κέρδη του κατά 3 λεπτά το λίτρο, ήτοι κατά 35%.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν σε όλα τα στάδια αγοραπωλησίας των καυσίμων. Αντί λοιπόν να αφεθεί ο ανταγωνισμός να ρυθμίσει τα κέρδη των εμπόρων προς τα κάτω σε ένα είδος εν επαρκεία με μειωμένη μάλιστα κατανάλωση, τους δίνει πάτημα να αυξήσουν εκ του ασφαλούς τα κέρδη τους με τη σφραγίδα του υπουργείου.
Μου θυμίζει την εποχή που όλα τα φάρμακα είχαν ίδιο ποσοστό κέρδους (30%) και ο φαρμακοποιός κέρδιζε 300 ευρώ από την πώληση ενός μόνο φαρμάκου αξίας 1.000 ευρώ.
Ας αφεθεί λοιπόν η αγορά να λειτουργήσει καθώς, προς το παρόν τουλάχιστον, τα καύσιμα κυκλοφορούν με επάρκεια στην ελληνική αγορά. Το μέτρο του πλαφόν κέρδους πρέπει να εφαρμοσθεί μόνο όπου η προσφορά είναι μικρή, για παράδειγμα σε νησιά ή ορεινές περιοχές.