Κύριε διευθυντά
Αφορμή γι’ αυτό το γράμμα αποτελεί το κείμενό σας και πολλά από τα άρθρα των τακτικών συνεργατών σας («Κ» 28/8/2022): α) Κώστα Ιορδανίδη «Το αρχέτυπο του Ελληνα αφρολισθαίνει στα κύματα της Ιστορίας… έως ότου γίνει κάποτε “κάποια στραβή”, όπως η χρεοκοπία το 2010 ή τα σημερινά αχαρακτήριστα». β) Νίκου Κωνσταντάρα, «Πόλωση σαν να μην υπάρχει το αύριο». γ) Κι εσείς γράφετε: «Η χώρα μας και η ελληνική κοινωνία δοκιμάζονται συνέχεια όλα αυτά τα χρόνια. Αναρωτιέται κανείς πόσο μπορεί να αντέξει, καθώς βρίσκεται συνεχώς στο “κόκκινο” ή στο χείλος κάποιας μεγάλης περιπέτειας». Ακόμη, δ) Η κ. Αθηνά Κακούρη («Κ» 1/9/2022) διαμαρτύρεται για τον «πεσιμισμό» που μαστίζει τον κόσμο και για τη συμπεριφορά των πολιτικών μεταξύ τους. Με την κ. Κακούρη έχουμε κοινές εμπειρίες. Πέραν των όσων αναφέρει για πόλεμο, Κατοχή κ.λπ., τρία χρόνια 1937-38-39 συμμετείχα στις παρελάσεις της ΕΟΝ ως «Σκαπανεύς!». Εξασφάλισα εξ ιδίων, με ιδρώτα, τα χρήματα για τη στολή μου. Κατακαλόκαιρο, 4 Αυγούστου, και όλοι οι δάσκαλοι παρόντες. Στο τέλος της παρέλασης, ένα λουκούμι από τον πρόεδρο της κοινότητας. ε) Ο Νίκος Κωνσταντάρας («Κ» 2/9/2022) σχολιάζει πολύ εύστοχα την «Κραυγή καρδιάς» της κ. Κακούρη.
Για τις «επισυνδέσεις», να θυμίσω πως τη δεκαετία του ’80 ένας πρεσβύτης πολιτικός είχε «μολύνει» με «κοριό» το τηλέφωνο φιλικού προσώπου της γυναίκας του, για να παρακολουθεί τις αταξίες. Ομως, σε λίγο χρόνο, οι κασέτες με τα ερωτικά των «μοιχών» βγήκαν στην πλατεία Ομονοίας, μια πεντάρα τη δεσμίδα! Οι «μυστικοί» που κατέγραφαν τις συνδιαλέξεις κρατούσαν και ένα αντίγραφο για πάρτη τους! Ευτυχώς που εσείς, κ. διευθυντά, δίνετε και μια στάλα ελπίδας: «Μπορεί να ταλαιπωρηθούμε λίγο, να δοκιμαστούμε άλλη μια φορά, αλλά δεν θα πάμε πίσω». Ο Γιάννης Ζίγδης το είπε πιο κομψά. Ο πρώην επαναστάτης (υπέρ ελευθερίας της Δωδεκανήσου), ο οικονομολόγος και πολιτικός, πίστευε πως θα σώσει την Ελλάδα από την αμαρτία, όπως άλλοτε ο Κρης Ελευθέριος Βενιζέλος. Ο Ζίγδης, τελευταίος πρόεδρος της ΕΔΗΚ, όταν ρωτήθηκε σε συνέντευξη Τύπου: Κύριε πρόεδρε, σας ανησυχεί που η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου; Απάντησε θυμόσοφα: «Μα αγαπητέ μου, η Ελλάδα εκεί βρίσκεται συνεχώς για τρεις χιλιάδες χρόνια. Τι σας κάνει να πιστεύετε πως τώρα θα κάνει ένα βήμα μπρος!». Μια παρηγοριά για όλους μας σήμερα!