Κύριε διευθυντά
Από τον Αύγουστο της τρέχουσας χρονιάς ανήκω στο δυναμικό των μόνιμων δασκάλων του εκπαιδευτικού κλάδου της χώρας μας. Θεωρούμαι από τους τυχερούς καθώς κατάφερα και διορίστηκα μόλις μετά τέσσερα σχολικά έτη εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας. Ωστόσο η τύχη μου εξαντλείται εκεί, καθώς ο διορισμός με εκτόπισε μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας μου και με ανάγκασε να προγραμματίζω τα έξοδα και τη διαβίωσή μου με βάση τα 737 ευρώ που λαμβάνω ως μισθό.
Είναι γεγονός ότι ήταν δική μου επιλογή να δηλώσω το σύνολο της επικράτειας ως μέρος διορισμού. Πλην όμως θεωρώ ότι είναι καιρός να εκτιμηθεί πιο έμπρακτα η προσφορά μας, καθώς κάτω από συνθήκες μεγάλης οικονομικής πίεσης και χαμηλών μισθών, χιλιάδες μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί με το έργο που παράγουν, έχουν πάρει στις πλάτες τους το μέλλον της χώρας μας. Τα παραπάνω δεν αποτελούν παράπονα, γκρίνια ή στοιχεία κακομοιριάς. Η αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στο λειτούργημά μας για τη διαπαιδαγώγηση των επόμενων γενιών παραμένει ανεπηρέαστη. Ωστόσο αποτελούν ένα λογικό αίτημα χιλιάδων εκπαιδευτικών, οι οποίοι παρόλο που κατέχουν ένα πλήθος τυπικών και παιδαγωγικών προσόντων και έχοντας μπει (καλώς κατ’ εμέ) σε διαδικασία αξιολόγησης, συνεχίζουν να είναι από τους χειρότερα αμειβόμενους κλάδους εργαζομένων μέσα στο Δημόσιο.
ΥΓ.: Επί της αρχής θα ήθελα να σας δηλώσω ότι είμαι ένθερμος αναγνώστης σας και να σας δώσω συγχαρητήρια για το ενημερωτικό σας έργο. Η συγκεκριμένη δήλωση αποτελεί ένα παγιωμένο αίτημα ενός ολόκληρου κλάδου. Είναι ανάγκη να αναγνωριστεί το έργο των εκπαιδευτικών και στον μηνιαίο μισθό τους καθώς, στερούμενοι τόσα, συνεχίζουν να πλάθουν τις νεότερες γενιές και απέναντι σε όλες τις δυσκολίες που υφίστανται, με πρώτη δυσκολία τον υπερβολικά χαμηλό μισθό σε μια τόσο δύσκολη περίοδο.