Κύριε διευθυντά
Στo πλαίσιo των εορτασμών για τα εκατό χρόνια από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας, μας επισκέφθηκε στο Λονδίνο ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Εκτός από συναντήσεις με κυβερνητικούς εκπροσώπους και υποδοχή από τον βασιλιά Κάρολο Γ΄ στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, χοροστάτησε σε εκκλησίες της παροικίας και μίλησε με τους πιστούς, με αποκορύφωμα το Πατριαρχικό Συλλείτουργο στον Καθεδρικό Ναό της του Θεού Σοφίας.
Παρακολούθησα τη λειτουργία στην Αγία Σοφία, ήμουν και στο επίσημο δείπνο, και θα ήθελα να πω πώς εγώ και, νομίζω, όλοι βιώσαμε τη μοναδική αυτή ευκαιρία να ζήσουμε για λίγο από κοντά αυτόν τον άνθρωπο που 31 χρόνια, στο μαρτυρικό Φανάρι, αγωνίζεται να κρατήσει ζωντανή τη θρησκευτική μας παράδοση, ζώντας κυριολεκτικά μέσα στο στόμα του λύκου. Ενιωσα λοιπόν, από αυτόν τον άνθρωπο, των 82 χρόνων, να βγαίνει μια δύναμη, στη μορφή και στη φωνή, ατσαλένια! Συγχρόνως όμως και μια τρυφερότητα, καθώς μιλούσε για την αγάπη που πρέπει να έχουμε πάντα μέσα στην καρδιά μας. Οταν ο Αρχιεπίσκοπός μας Νικήτας, στην ομιλία του, τόνιζε την ανάγκη να μην αποκοπούν οι νεότερες γενιές των αποδήμων από τη γλώσσα, τη θρησκεία και τον πολιτισμό της πατρίδας μας, και ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, Ανδρέας Κατσανιώτης, συνόψιζε την ομιλία του με τη φράση: «Να παραδώσουμε στη νέα γενιά έναν κόσμο και μια πραγματικότητα που του αξίζει», σκεφτόμουν μήπως αυτό το έρημο το κατηχητικό που η γενιά η δική μου και δυστυχώς και οι επόμενες γενιές σνομπάραμε, με την αγάπη και τον σεβασμό προς τους άλλους που διδάσκει, πρέπει να γίνει αναπόσπαστο μέρος αυτού του κόσμου που θα παραδώσουμε στη νέα γενιά, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το πανεπιστήμιο, για να αντιμετωπιστούν όλες οι μορφές βίας που μαστίζουν την εποχή μας.
Στον λόγο του στο δείπνο ο ανθρώπινος Πατριάρχης, με επίγνωση των ανθρωπίνων ορίων του, με χιούμορ είπε ότι μέσα στον σωρό των γραμμάτων και εγγράφων που του έρχονται με το ταχυδρομείο, χάνει και μερικά, κι έτσι, λέει, του βγήκε η φήμη ότι «ο Πατριάρχης χάνει τα χαρτιά του». Φαίνεται, βγήκε η φήμη ότι τώρα χάνει και τις επιταγές του! Γι’ αυτό και ο φάκελος με την επιταγή της δωρεάς από την Αρχιεπισκοπή μας, που του είχε προσφέρει νωρίτερα ο Αρχιεπίσκοπός μας, ήταν… άδειος! Φυσικά, φαντάζομαι, για λόγους ασφαλείας. Ξέρω, το να πεις για έναν σεβάσμιο γέροντα αυτού του αξιώματος ότι είναι… χαριτωμένος ακούγεται παράξενο. Κι όμως ήταν. Μια ηρεμία, μια σιγή απλώθηκε.
