Κύριε διευθυντά
Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ, Γάλλος συγγραφέας, στο διήγημά του «Ο Ιησούς Χριστός στη Φλάνδρα» περιγράφει ένα θαύμα, το οποίο, εν αδραίς γραμμαίς, έγκειται στο εξής γεγονός.
Σε μία βάρκα, η οποία κάνει τη συγκοινωνία μεταξύ Μιντελμπούργκ και Οστάνδης, μπαίνει, κατά τη διαδρομή, ένας άγνωστος ταξιδιώτης με φωτεινό πρόσωπο (είναι ο Ιησούς). Μετ’ ου πολύ αρχίζει μία τρικυμία, η οποία ταλαντεύει τη βάρκα και τελικά ανατρέπεται. Λίγο προ της ανατροπής της βάρκας, ο άγνωστος ταξιδιώτης πηδάει στη θάλασσα και αρχίζει να περπατάει επάνω στα κύματα. Την ίδια στιγμή, καλεί τους ταξιδιώτες να τον ακολουθήσουν, όσοι έχουν πίστη μέσα τους και θέλουν να σωθούν. Μόνον όσοι τον ακολούθησαν, περπατώντας μαζί του επάνω στα κύματα, έφθασαν στην ακτή της Οστάνδης, σώζοντας τη ζωή τους. Οι διασωθέντες ταξιδιώτες, περπατώντας επάνω στα κύματα δεν εξασφάλισαν μόνο την παράταση της επίγειας ζωής τους, αλλά μπήκαν ζώντες στην αιωνιότητα. «Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστίν», «ο πιστεύων εις Εμέ καν αποθάνει, ζήσεται και έχει ζωήν αιώνιον».
Τι άραγε σημαίνουν οι λόγοι αυτοί του Ιησού Χριστού; Σημαίνουν κάτι πολύ απλό, αλλά και πολύ σημαντικό. Σημαίνουν, και αυτό είναι το θαύμα, ότι όποιος έχει πίστη μέσα του ταυτόχρονα έχει και την αιωνιότητα μέσα του.
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Κανελλόπουλος κάνει ειδική μνεία για την πίστη και το περιεχόμενο αυτής στο σύγγραμμά του «Ο Χριστιανισμός και η εποχή μας» (βλ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, εκδ. 2004, σελ. 272 κ.επ.) και καταλήγει με τη σημαντική συμβουλή και διδαχή: «Η εποχή μας χρειάζεται πίστη, χρειάζεται τον Θεό».
Τα ανωτέρω λόγια ευχόμεθα να φθάσουν μέχρι «των ώτων των μη ακουόντων» ως μήνυμα ειρήνης, επ’ ωφελεία της εν προφανεί κινδύνω τελούσης ανθρωπότητος.