Κύριε διευθυντά
Στην Κατοχή οι μαυραγορίτες φώναζαν «Κράτα Ρόμελ». Οι τυχοδιώκτες ανά τον κόσμο σήμερα φωνάζουν «Κράτα Ζελένσκι». Πρόκειται για αεριτζήδες που κληρονόμησαν μεγάλες περιουσίες, τις ρευστοποίησαν και από κάποιο σαλέ, εξωτικό νησί ή κότερο, μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή παίζουν τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπων στα χρηματιστήρια, με τις κυβερνήσεις ανήμπορες να αντιδράσουν.
Κυβερνήτες όπως ο Μπάιντεν αρκούνται σε φραστικές καταγγελίες τύπου «Θα φορολογηθούν τα υπερκέρδη κι αυτό αν δεν τα επενδύσουν», χωρίς να δίνεται ουσιαστική λύση στο πρόβλημα που σήμερα είναι το ενεργειακό και αποτελεί είδος πρώτης ανάγκης στη βιωσιμότητα του κόσμου. Θυμίζουμε ότι το οικονομικό Κραχ του 1929 επηρέασε σχεδόν όλο τον πλανήτη και οδήγησε και στην κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Αυτή με τη σειρά της έφερε την άνοδο του ναζισμού και την ανάδειξη του Χίτλερ, με επακόλουθο τα οικονομικά αδιέξοδα της Γερμανίας, που είχαν προηγηθεί με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, να οδηγήσουν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας. Και επειδή απ’ ό,τι φαίνεται δεν μαθαίνουμε τίποτα από την Ιστορία, κινδυνεύουμε να επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Οι λαοί όταν υποφέρουν, με τους θεσμούς ανίκανους να αντιδράσουν, θα πάνε με όποιον τους υπόσχεται καλύτερες ημέρες. Ο λαός λέει: «Θα πάει ακόμα και με το διάβολο». Εκτός εάν τα γεγονότα που ζούμε έχουν γραφτεί από κάποιους χθόνιους σεναριογράφους και τώρα παίζεται το έργο κι εμείς είμαστε απλοί θεατές.
