Κύριε διευθυντά
Ακούμε συνέχεια στις ειδήσεις και μάλιστα σαν πρώτη είδηση τι γίνεται στην «Κιβωτό». Ξεχάσαμε –ευτυχώς– τη 12χρονη και παρεμφερή θέματα. Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες από τη λειτουργία της δομής, αλλά παραξενεύομαι πώς επί 20 τόσα χρόνια ο συγκεκριμένος ιερέας μάζευε τα παιδιά από τα φανάρια και τους έδινε τροφή, ύπνο και ελπίδα, ενώ γνωστός δημοσιογράφος έγραψε ότι η πόρτα θύμιζε Αουσβιτς. Ξεχνάμε ότι αυτές οι δομές ασχολούνται με παιδιά παραβατικά από γονείς τοξικομανείς, δολοφόνους ή ιερόδουλες κατά τη μεγάλη πλειονότητά τους. Σε μια παρόμοια δομή στη Β. Ελλάδα, που διευθύνεται επίσης από ιερέα, μας έλεγε ότι τα παιδιά μπαίνουν αγρίμια και πρέπει να βγουν υπεύθυνοι πολίτες. Μπαίνουν με σουγιάδες στην τσέπη και πρέπει να βγουν με μολύβι να γράφουν.
Για να γίνουν άνθρωποι αυτά τα εγκαταλελειμμένα παιδιά χρειάζονται στοργή, ασφάλεια αλλά και πειθαρχία. Είναι πάρα πολύ δύσκολη δουλειά αυτή. Θα έλεγα με μικρό ποσοστό επιτυχίας. Από τη συγκεκριμένη δομή έχουν περάσει χιλιάδες παιδιά. Το ότι ελάχιστο ποσοστό έχει τύχει αναδοχής ή υιοθεσίας δεν σημαίνει κάτι;
Και η πολιτεία τι κάνει; Διαχρονικά κάνει το κορόιδο και δίνοντας ψίχουλα σαν χορηγία αισθάνεται απαλλαγμένη. Και νομοθέτησε ότι ο δικαστικός λειτουργός στέλνει τα παιδιά αυτά στις δομές φιλοξενίας ανηλίκων. Μόλις πρόσφατα μια υφυπουργός προσπάθησε να βάλει τάξη στη λειτουργία τους.
Και τα κανάλια τι κάνουν; Αυτό που φέρνει χρήμα και ακροαματικότητα.
Στημένοι έξω από μια κλειστή πόρτα (όχι του Αουσβιτς ευτυχώς), διηγούνται ιστορίες βασανισμών, μανάδες που κλαίνε γιατί δεν τους αφήνουν να δουν τα παιδιά τους, αποσιωπώντας επίτηδες ότι η Εισαγγελία απαγορεύει κάθε φυσική επαφή του παιδιού με τους γονείς.
Δημιουργούν έτσι μια εικόνα δομών που είναι κέντρα ακολασίας, οικονομικής σπατάλης όπου όλοι τρώνε αλλά τα παιδιά πεινάνε. Λυπάμαι αυτούς τους λίγους –ευτυχώς– ρεπόρτερ που εγκιβωτισμένοι στην αυριανική νοοτροπία λένε τόσες ανακρίβειας, χωρίς το μικρό μυαλό τους να σκεφτεί ότι δημιουργούν μια απέχθεια δωρεών, που αν πετύχει θα φέρει το ανάποδο αποτέλεσμα. Δηλαδή, τα παιδιά να πεινάσουν.
Εχουμε περάσει στη μεταυριανική τηλεόραση και, όπως έλεγε αείμνηστος δημοσιογράφος, επικρατεί πλέον το «αίμα και σπέρμα».