Κύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να απαντήσω στην επιστολή του κ. Κ. Κωνσταντινίδη στην «Καθημερινή» της 26/11/2022 με τίτλο «Συλλέγω τα άρθρα του κ. Χρ. Γιανναρά».
Παρόλο που του ήταν «πάντα δύσκολο να τον καταλάβει πλήρως», σήμερα «τον κατανοεί διότι από “πίσω” δεν διακρίνει κανένα κόμμα». Πολύ θα ήθελα να μας εξηγούσε ο κ. Κωνσταντινίδης πώς συμβαίνει κάτι τέτοιο και, ελλείψει «κόμματος», τα άρθρα του κ. Γιανναρά γίνονται ξαφνικά περισσότερο καταληπτά! Θεωρεί δε τον κ. καθηγητή σαν «όαση της “Καθημερινής”», γι’ αυτό και κάθε Κυριακή κόβει και συλλέγει τα άρθρα του. Σεβαστό.
Προέτρεξα στο Διαδίκτυο (γιατί εγώ πάλι δεν τυγχάνει να τα συλλέγω) για να θυμηθώ την επιφυλλίδα «Κατεστημένη παραχάραξη» και… τρόμαξα με την επιθετικότητα προς κάθε είδους πολιτική και κόμμα. Αν αντιλαμβάνομαι σωστά, θα έπρεπε ο λαός να πάρει την εξουσία στα χέρια του με τα «δικά του θησαυρίσματα». Εδώ σε μια πολυκατοικία και οι άνθρωποι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε… Συνεχίζω όμως να τον διαβάζω και διαπιστώνω ευχάριστα πως τελευταίως το γυρίζει περισσότερο σε φιλοσοθρησκευτικές θεωρίες (εδώ και αν χρειάζεται ερμηνευτής) παρά σε υποτιμητικές εκφράσεις για το «Ελλαδιστάν» και τους κατοίκους του, παρόλο που και εκεί εισχωρούν που και τι καλά καμουφλαρισμένα σχόλια για την καθημερινότητά μας.
ΥΓ.: Οσο δε για τον Μίχο, πού χωράει; Κάθε κοινωνία, και η καλύτερη του κόσμου, θα κρύβει τέτοιους ανθρώπους. «Il faut de tout pour faire un monde», όπως λένε πολύ σωστά οι Γάλλοι.
