Κύριε διευθυντά
Σε άρθρο του στην «Καθημερινή», ο αγαπητός κ. Πάσχος Μανδραβέλης έγραψε: «Ουδείς, ουδέποτε ισχυρίστηκε “ότι οι βουλευτές δεν πρέπει, επ’ ουδενί λόγω, να παρακολουθούνται από τις μυστικές υπηρεσίες”, όπως έγραψε ο φίλος Χαρίδημος Τσούκας (“Κ”, 13/12/2022)».
Η εντύπωσή μου είναι διαφορετική. Ο κ. Βενιζέλος, τον οποίο επικαλείται ο κ. Μανδραβέλης στο άρθρο του, έγραψε, μεταξύ άλλων, με νομική προφανώς επιχειρηματολογία, ότι «δεν μπορεί να παρακολουθείται βουλευτής ή ευρωβουλευτής και κατά μείζονα λόγο αρχηγός κόμματος για λόγους “εθνικής ασφαλείας”, ενδογενείς ή πολύ περισσότερο “εισαγόμενους”» (8/8/2022, iefimerida). Αν ερμηνεύω σωστά, ο κ. Βενιζέλος ισχυρίστηκε ότι για έναν, τουλάχιστον, λόγο («εθνική ασφάλεια») οι βουλευτές δεν πρέπει να παρακολουθούνται. Παρόμοια ήταν η στάση όλων των αριστερών κομμάτων επί του θέματος. Αν τα παραπάνω ευσταθούν, αν δηλαδή έχει προβληθεί έστω κι ένας λόγος για τον οποίο οι βουλευτές ουδέποτε πρέπει να παρακολουθούνται, τότε επιβεβαιώνεται ο ισχυρισμός που διατύπωσα στο άρθρο μου.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι συμφωνώ απολύτως με την κριτική του κ. Μανδραβέλη στους κυβερνητικούς χειρισμούς για τις υποκλοπές της ΕΥΠ. Περαιτέρω, και σημαντικότερο, θεωρώ ότι η αρθρογραφία του κ. Μανδραβέλη στο θέμα αυτό είναι υποδειγματική. Αν και, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, γενικά συμπαθεί το πολιτικό στίγμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αυτό δεν τον αποτρέπει από την κριτική, προασπίζοντας έτσι αφενός την αδέσμευτη, κριτικά σκεπτόμενη αρθρογραφία, αφετέρου ένα συγκεκριμένο αξιακό –φιλελεύθερο– στίγμα.