Κύριε διευθυντά
Η παρούσα επιστολή απευθύνεται ουσιαστικά στην Οικονομική «Κ», το κύρος της οποίας είναι γνωστό, όπως και η αντικειμενικότητα γενικά της «Κ».
Ελπίζω ότι, μετά την ανάγνωσή της, οι αρμόδιοι θα θελήσουν να ασχοληθούν και να προσφέρουν χείρα βοηθείας σε χιλιάδες μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις, που τις αφορά.
Το υπουργείο Οικονομικών και ειδικά ο ίδιος ο κ. υπουργός, προσπαθούν τον τελευταίο καιρό να πείσουν τις τράπεζες να συμπεριφέρονται κατά τρόπο που να ελαφρύνουν τις μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις από τα πάσης φύσεως βάρη των διαφόρων χρηματοδοτήσεων. Πολύ καλά. Προς την ίδια κατεύθυνση ήταν και είναι ο εξωδικαστικός μηχανισμός, ο οποίος, ως ιδέα, έδειχνε να έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τις επιχειρήσεις που προαναφέραμε. Δυστυχώς, κατόπιν μελέτης των μικρών γραμμάτων της σχετικής συμβάσεως του μηχανισμού, αναδύεται ένας όρος που εμφανίζει το κράτος χειρότερο χρηματοδότη από τις τράπεζες. Ο όρος αυτός είναι ότι, π.χ., εάν μία επιχείρηση έχει τη δυνατότητα μετά μια πενταετία να εξοφλήσει το χρέος και τους μέχρι τότε τόκους, μπορεί να το κάνει αλλά θα καταβάλει το σύνολο των τόκων της εικοσαετίας!
Με ένα πραγματικό παράδειγμα, θα γίνει κατανοητό για ποιο θέμα μιλάμε: Για οφειλή 200.000 ευρώ προς το Δημόσιο, οι τόκοι των 20 ετών του εξωδικαστικού μηχανισμού ανέρχονται σε 140.000! Εάν οι υπολογισμοί μου είναι σωστοί, αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 7% ετησίως. Αρα, και κράτος και τράπεζες κερδοσκοπούν με τον ίδιο τρόπο εις βάρος των επιχειρήσεων.
Αντιλαμβάνεται κανείς την αιτία της πολύ μικρής συμμετοχής στον εξωδικαστικό. Αλλωστε, η διάρκεια των 20 ετών του εξωδικαστικού είναι μία ολόκληρη ζωή και οι πιθανότητες ο εξυπηρετούμενος να έχει ενδεχομένως τη δυνατότητα αποπληρωμής είναι μεγάλες.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο κ. υπουργός θα πρέπει να εστιάσει στο πρόβλημα και να δώσει λογική και δίκαιη λύση, διότι η περίπτωση αυτή είναι ιδιαίτερη και δεν έχει σχέση με τις τρέχουσες φορολογικές υποχρεώσεις, στις οποίες ισχύει η καθ’ ολοκληρίαν πληρωμή των τόκων…
