Κύριε διευθυντά
Τις τελευταίες μέρες οι ειδήσεις για τη ριζική ανακαίνιση και επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και για την ανοικοδόμηση ενός εντελώς νέου μουσείου, του Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, στην Ακαδημία Πλάτωνος δίνουν αισιοδοξία για το πολιτιστικό και το πολεοδομικό μέλλον της Αθήνας.
Η εικόνα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου αποπνέει μια νεοκλασική αίσθηση, που εκφράζεται με λιτά μοντέρνα μέσα.
Η εικόνα του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, που δημοσιεύσατε, παρά την πλουσιότατη φύτευση που το καλύπτει, θυμίζει έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο που είχα επισκεφθεί πριν από την πανδημία. Σε μια οικολογικά ευαίσθητη παραλία της Δανίας, δίπλα σε ένα ογκώδες μπετονένιο φυλάκιο, το Τίρπιτζ, που είχαν χτίσει οι ναζί για να αποκρούσουν ενδεχόμενη απόβαση των συμμάχων, κατασκευάστηκε ένα μικρό ημιυπόγειο μουσείο που επεξηγεί την ιστορία του.
Από την πρώτη στιγμή το μουσείο επικρίθηκε για το σχήμα της σβάστικας που υπαινίσσεται. Η ατυχής επιλογή αιτιολογήθηκε από την ύπαρξη του ναζιστικού οχυρού.
Διαπίστωσα με κατάπληξη ότι το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών είναι ένα επαυξημένο μουσείο Τίρπιτζ. Ο στροβιλισμός στη μορφή του μουσείου, που αναφέρει ο αρχιτέκτονας του έργου σε συνέντευξη στον έγκριτο συνεργάτη σας κ. Δημ. Ρηγόπουλο, είναι ακριβώς αυτό που απεικονίζει η σβάστικα!
Στη Δανία η ατυχής επιλογή είχε σαν πρόσχημα το ναζιστικό οχυρό.
Στην Αθήνα όμως; Στην Ακαδημία Πλάτωνος θέλουμε μέσω ενός νέου αφανούς μουσείου να μνημειώσουμε την καπηλεία της πλατωνικής φιλοσοφίας από τους ναζί;
Θα μπορούσα να αναφέρω κι άλλες απορίες μου για το νέο σχέδιο, ειδικά την επιλογή ημιυπόγειου κτιρίου.
Στη Δανία η ανάγκη να διακρίνεται το ήδη μισοθαμμένο στην άμμο οχυρό την επέβαλε.
Στην Αθήνα όμως;
Είναι σημαντικότερο το «τοπίο» από το μουσείο; Εχουμε πλεόνασμα δημόσιων κτιρίων για να τα θάβουμε ή μήπως το κράτος, ο δήμος ή ένας σύγχρονος ευεργέτης, ίδρυμα ή πρόσωπο, αδυνατούν να εξασφαλίσουν λίγα στρέμματα κανονικού πάρκου αντί για ένα ρουφ γκάρντεν στην αραιοδομημένη αυτή περιοχή;