Κύριε διευθυντά
Υπήρξα πολύ τυχερός που στις 18/1/2023 παραβρέθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου του αναγνωρισμένου «Δημοσιογράφου των Βαλκανίων» Σταύρου Τζίμα στην Ενωση Συντακτών. Με ένα πάνελ με τους Ευάγγελο Βενιζέλο και τον εκδότη επίσης Βαλκανιολόγο Πέτρο Παπασαραντόπουλο από τη μία πλευρά και εσάς, τον Παύλο Τσίμα και τον συγγραφέα από την «Καθημερινή» ζήσαμε την Καρδιά της Χερσονήσου του «Αίμου και του Αίματος» να χτυπάει πολύ δυνατά. Η Μαργαρίτα Πουρνάρα στα Αθηναϊκά της επόμενης μέρας τα περιέγραψε, όπως πάντα, πολύ γλαφυρά.
Το βιβλίο το είχα διαβάσει από καιρό και αυτές τις μέρες ξαναδιάβασα μερικά κεφάλαια μεταξύ των οποίων και τη συνέντευξη του κ. Παύλου Βοσκόπουλου από το «Ουράνιο Τόξο» και συγκεκριμένα το σημείο που αναφέρεται στη Γλώσσα. Κατά την άποψή μου υπάρχει αναμφισβήτητα ένα ιδίωμα που ομιλείτο παλαιότερα ευρέως, σήμερα λιγότερο, σε αρκετά χωριά της Μακεδονίας, το οποίο πλησίαζε περισσότερο στα βουλγαρικά όσο πιο ανατολικά πήγαινε κανείς. Στην επαρχία της Σερβίας που ο Τίτο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησε τη Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας, οι κάτοικοι δεν είχαν όλοι σαν μητρική γλώσσα τους το ιδίωμα αυτό αλλά τη σερβική γλώσσα. Το ιδίωμα αυτό δεν ήταν γλώσσα με γραμματικούς κανόνες και πλούσιο λεξιλόγιο και ο Τίτο φρόντισε να το διορθώσει και αυτό. Οπως χρόνια τώρα με ενημερώνει ο επίσης τακτικός επιστολογράφος της «Καθημερινής» Παναγιώτης Χρ. Καραγεώργος, ο Τίτο με τη βοήθεια ονομαστών γλωσσολόγων έφτιαξε για τους κατοίκους αυτής της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας τη γλώσσα «Μακεντόνσκι». Αυτή θα ήταν η επίσημη γλώσσα τους από εδώ και πέρα με γραμματικούς κανόνες και ευρύτερο λεξιλόγιο με τις κατάλληλες καταλήξεις, τελεία και παύλα. Ο φάκελος με τη Γλώσσα «Μακεντόνσκι» στο πρωτότυπο και φυσικά σε μετάφραση στα αγγλικά κατετέθη και στον ΟΗΕ. Εμείς όμως δεν χρειαζόμαστε καμιά μετάφραση στα ελληνικά. Προτείνω λοιπόν να αποδεχτούμε την οργανωμένη τεχνητή στο ξεκίνημά της, σήμερα όμως επικρατήσασα στην καθημερινότητα γλώσσα με τον αμετάφραστο και άκλιτο όρο «Μακεντόνσκι» όταν εμείς αναφερόμαστε σε αυτήν στο εσωτερικό ή διεθνώς.
Ισως τώρα που πιέζονται, κακώς νομίζω, από τους Βουλγάρους, να μπορούσαμε να τους ρίξουμε την ιδέα να ξεφύγουν από την πίεση με τη χρήση του όρου και από τους ίδιους διεθνώς. Η επιμονή μας στο δόγμα ότι δεν υπάρχει τέτοια γλώσσα είναι εκτός πραγματικότητας. Εχουμε σήμερα πολλά σημαντικά θέματα που μας απασχολούν, για τα οποία επιτυχώς έχουμε πείσει τη Διεθνή Κοινότητα περί του Δικαίου των απόψεών μας. Μην το χαλάμε λοιπόν με ήσσονος σημασίας απόψεις και διεκδικήσεις. Θα πρόσθετα μάλιστα να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Δεν μπορούμε να τις αγνοούμε όταν είναι καταδικαστικές. Μπορεί και να μην έχουμε πάντα δίκιο. Ούτε να ξεμπερδεύουμε πληρώνοντας πρόστιμα, ωσάν να ήταν τροχαίες παραβάσεις.
